Wat nou, met z’n allen zeiken over het warme weer! Wat nou, met z’n allen zeiken over een geel gazon! Wat nou, met z’n allen zeiken over jeuk van de processierups. Wat nou, met z’n allen zeiken over dat de Formule 1 saai wordt om te kijken. De enige die mag zeiken deze week is mijn grote held Maarten van der Weijden. Zeiken over het feit dat hij helemaal afgemat, na een tocht van 200 km, ruwe handen en voeten en een verschrompeld piemeltje heeft van 3 volle dagen in het water liggen.
Jongens, jongens wat een prestatie. Ik heb met dikke tranen over mijn wangen naar zijn finish gekeken. Zelfs nu ik het opschrijf krijg ik alweer een brok in mijn keel. Ik weet nu al wie er ‘Sportman van het jaar’ wordt. Hoe kan het in godsnaam iemand anders worden?
Want echt, het is toch fantastisch wat hij heeft gepresteerd? En dat allemaal voor een mega goed doel. Onderzoek naar kanker. Zonder mensen met andere aandoeningen tekort te doen, vind ik het 1 van de beste doelen in ons land. Ik geef aan elke collecte aan de deur 2 euro. Is dat veel? Is dat knieperig? Ik weet het zelf niet goed, maar 1 ding weet ik wel! Als elk huishouden dat zou doen?? Ik bedoel maar. Maar het KWF krijgt van ons elk jaar toch iets meer. Op 1 of andere manier leeft dat bij ons toch meer. Goh, hoe zou dat nu komen? Verrassend niet? Maar mijn held heeft mij aan het nadenken gezet afgelopen week. En wel heel erg eigenlijk. Terwijl ik in mijn hoofd ook aan het zeiken was over die belachelijke tropische hitte (in mijn hoofd mag dat wel toch?) kwam er toch nog een helder momentje naar boven en heb ik een beslissing genomen. Samen met nog wat anderen. Ik ga jullie er nu nog niets over vertellen omdat dit in een te vroeg stadium is en er nog van alles kan wijzigen, maar ik beloof jullie dat ik er op deze plek op terug kom als de tijd er naar is. En jullie hulp dus waarschijnlijk nodig ben. Maar dat het door de heldendaad van Maarten is gekomen staat vast. En als je dus zoals hem iemand kunt aanzetten tot het ontwikkelen van een positieve bijdrage aan de maatschappij ben je stoer hoor.
Op het moment van schrijven heeft hij met z’n Elfsteden-zwemtocht meer dan 6 miljoen euro opgehaald. De vorige editie is dus dik overtroffen. Op zich best slim dat hij vorig jaar op 163 km is afgehaakt…..heeft hij een extra kans gecreëerd om nog meer geld op te halen. Wat nu dus ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden.
Het grootste gedeelte gaat naar darmkanker onderzoek. Top. Maar een groot gedeelte wordt ook geïnvesteerd in “een leven na kanker”. En dat lijkt misschien vaag, zo van, ja hallo, het is toch klaar nu? Maar neem van mij nu maar iets aan. Het leven na kanker is vaak heftiger dan wordt gedacht. Zowel fysiek als psychisch. Voor de (ex)patiënt, maar ook zeker voor de partner en de mensen in zeer nabije omgeving. Dus hulde dat daar geld naartoe gaat.
Misschien denken jullie, goh, die flapdrol van een Tijink heeft het weer over kanker. En dat heeft hij al meerdere keren in een column gedaan. Yep. Dat klopt.
Femke, weduwe van de aan kanker overleden oud burgemeester van Amsterdam, Eberhard van der Laan, doet dat ook vaak in haar columns. En ze krijgt vaak de vraag waarom ze dat doet. Haar antwoord was “kanker is onderdeel van mijn leven en daarom praat ik erover”. En dat vond ik een goeie. Want dat is het bij mij ook. Er mag rustig over ziekte maar ook verdriet en rouw gepraat worden. Binnen 4 muren, maar vooral ook in het openbaar. Niet wegstoppen. Samen wordt alles draaglijker en kom je misschien wel tot de mooiste gesprekken en verhelderende oplossingen. Dus vandaar dat ik het zo nu en dan ook aanhaal.
Mijn held
200 km zwemmen voor een goed doel,
het KWF waar ik mij ook goed bij voel,
Mijn held, dat is wat jij bent,
wat mag Nederland trots zijn op zo’n geweldige vent.
Maarten van der Weijden! Ik ken je niet persoonlijk en dat zal ook wel nooit gebeuren. Maar ik wil 1 ding tegen je zeggen! WAT BEN JIJ EEN BAAS!!
Heb een hele fijne zondag lieve mensen,
Niek