Ze was groot en breed, zo sterk als een beer en zelfs voor meester Willem niet bang. Juffrouw Derks, was mijn allereerste juf en ik herinner mij haar nog goed.
Vijf dagen per week kneedde ze onze tedere zieltjes en stoomde ze ons klaar voor de grote mensenwereld. KLEUREN! KNUTSELEN! TV KIJKEN! KLEIEN! LIEDJE ZINGEN! MELK OPDRINKEN! Haar wens was ons bevel. Onder leiding van juf Derks kleurden, knutselden en kleiden we zo goed als we konden. Geen enkele beker melk ging halfvol weer mee naar huis, want juf Derks had de touwtjes stevig in handen. Een carrière als uitsmijter of drilsergeant bij defensie had haar zeker niet misstaan maar toch werd Derks juf, juf omdat zij wist dat daar haar hart lag.
De basisschooljaren vlogen aan mij voorbij, en voor ik het wist was mijn fundament voor de toekomst zo goed als kon gestort. De Cito-toets kwam ik al met al best redelijk door, en na 4 jaar VMBO koos ik voor MBO veehouderij. Ik heb een VMBO diploma automonteur maar heb van het insemineren van koeien mijn beroep gemaakt. Deze omslag maakt mij een van de meest vruchtbare mannen van Markelo. Op een goeie dag maak ik ongeveer 17 kalfjes per dag, bezoek ik ruim 20 verschillende bedrijven en maak ik misschien wel uw toekomstige topper.
Enkele maanden geleden zag ik in de bioscoop de film Bohemian Rhapsodie, met in de hoofdrol Freddie Mercury. Freddie werkte in zijn tienerjaren als bagagejongen op het vliegveld, was van Pakistaanse afkomst, kwam uit een traditionele familie en droomde van een baan als muzikant. Mercury barstte van het talent en had een extreem goed gevoel voor tekst, ritme en muziek. Na lang zoeken vond hij een band, en zong zich met zijn unieke stem door tot aan de absolute top. Mercury’s familie had echter totaal geen talent voor muziek en jarenlang stond zijn vader zelfs niet achter de keuzes van zijn zoon. Freddie negeerde dit en volgde zijn hart. Hij bewees dat geloof bergen kan verzetten, en je nooit moet opgeven als je iets echt heel graag wilt.
Verspreid door heel Markelo zie ik huis na huis vlaggen wapperen met aan het uiteinde de uitgeleefde schooltas van afgelopen jaren. Het is jullie gelukt! Goed gedaan! Proficiat! Heb ik jullie dan toch onderschat? De rare muziek die jullie luisteren, het eeuwige mobieltje, jullie skinny jeans met gaten, Instagram, Snapchat, Facebook wat is er gebeurd? Waar zijn de crossbrommers gebleven en waarom lijk je al 20 terwijl je nog maar 16 bent ? En hoezo gaan jullie niet meer naar dansles ? Word ik nu oud of is er in die 10 jaar gewoon ontzettend veel veranderd? Tuurlijk, het is een compleet andere tijd. Maar dat met die crossbrommer, daar kan ik met de kop niet bij. Ik had er ook eentje en bijna elk vrij uurtje besteedde ik aan mijn bijbaantje, want die nieuwe snelle uitlaat voor mijn Honda MT-5, die moest en zou ik hebben. Ik hoop dat jullie net als ik over een jaar of 10 terugkijken en kunnen zeggen ja, ik heb mijn talent gevonden en mijn hart gevolgd want volgens mij zijn dat 2 onmisbare ingrediënten voor en lang en gelukkig leven.
Prettige zondag,
Christiaan Mensink