Oehoeehooee wat een vage titel! Jullie mogen zelf invullen wat ik bedoel. Maar waar ik het over wil hebben is communicatie. Heel onschuldig. Want daarin is de laatste decennia veel veranderd. De titel met wat ik bedoel komt nog aan bod trouwens.
In de mid-seventies werd ik geboren en ontwikkelde zich een nieuwe generatie (mijn pa en ma), die de oorlog net niet heeft meegemaakt. Zij ontwikkelden zichzelf, gingen studeren, kregen leuke banen en ze kwamen op voor hun eigen mening.
In de hippe eighties, waar de dames hun haar torenhoog toupeerden, was het volgens de geleerden vooral opkomen voor jezelf. Madonna en Prince waren megasterren die vooral druk met zichzelf waren, maar wel grote stadions uitverkochten. Ik was zelf een keer bij een concert van Michael Jackson. Dat was toen nog een onaantastbare superster. Heel gaaf. In die jaren werd er vooral via videoclips op tv gecommuniceerd. Denk maar aan ‘Thriller’. Wat een vette videoclip was dat zeg. En daar werd veel over gesproken in mijn beleving.
In de nineties kwam de PC in ons leven en heel voorzichtig werden er de eerste websites gelanceerd. Communicatie verliep in die jaren met teksten en foto’s. Denk maar aan de SMS. Wat een uitvinding was dat toch zeg…..fantastisch. Wel 160 tekens gebruiken natuurlijk anders was het zonde van het sms-je!
In de zero’s was het de tijd van de laptops. We konden ‘overal en met iedereen’ communiceren. Steeds meer zenden en op andere momenten ontvangen. Eerst kwam Hyves en later Twitter en Facebook. Het waren ook de jaren dat woorden als ‘ontvrienden’ en ‘blokkeren’ tot ons kwamen. Elkaar direct spreken verdween steeds verder naar de achtergrond. Jammer, maar wel de waarheid.
In de jaren waar we nu in zitten, de “tens” heb ik me laten vertellen, zien we dat eigenlijk iedereen alles via de smartphone doet. Ik ook hoor. En wat veel virtuele vrienden hebben we toch. Hoe meer hoe beter. Maar wat stelt het voor? Echte vrienden kun je dat niet noemen toch? We bevredigen onze behoeftes op internet. Echt alles is daar te vinden. Of we proberen een relatie aan te gaan via een relatiesite. Ook iets van deze tijd.
Maar daar wordt volgens mij ook niet echt gecommuniceerd. Zonder iemand die op Tinder zit tekort te doen, het is eigenlijk meer een vleeskeuring. Toch? Swipe naar links, swipe naar links, swipe naar …..wacht… die lijkt me wel wat. Swipe naar rechts.
We maken ons op sites als Tinder en al die andere datingsites toch allemaal leuker en mooier dan we in het echt zijn? Fotoshoppen is tegenwoordig het ultieme gebeuren heb ik het idee! En je vervolgens lam schrikken als de persoon in werkelijkheid totaal niet overeenkomt met de foto.
Maar er wordt wel op uiterlijk gekozen. Je maakt mij niet wijs dat je naar rechts swiped omdat ze zo’n goed karakter heeft. Even vanuit de man gedacht. Die denkt “Hé, een lekker wijf”! en van daaruit worden er teksten verstuurd om die persoon te versieren. Maar die houden volgens mij niet zo heel veel in en binnen no-time is de gespreksstof op. Ik denk dat we niet meer ver van het moment zijn waarin de communicatie zich beperkt tot 1 bericht: “Zullen we neuken?”
Maar als we dat doen gaan we weer honderden eeuwen terug in de tijd waar de holbewoner…humm, uhu, uh, huhahoehoe…met een knuppel zijn vrouw neersloeg en meesleurde naar zijn hol. Dan is de communicatie cirkel dus weer rond. Maar niet op de manier zoals het bedoeld is geloof ik.
Mocht je nu opkijken van je schermpje en je je geliefde aankijken? Je mág met haar praten hoor! En proberen een verhelderend en eerlijk gesprek te hebben met elkaar, want ook in een relatie is communicatie het sleutelwoord. Wie weet ben jij vandaag op deze zondag dan wel een hele grote bofkont en eindigt ook dat gesprek met “Zullen we neu…?”
Heb een communicatieve zondag,
Niek