- Maarkelsnieuws.nl - https://www.maarkelsnieuws.nl -

onsProat: Aan talent geen gebrek…

Gekleed in mijn groene John Deere overall en gewapend met een kleine schep, ging ik vroeger regelmatig met mijn vader op pad om hem te helpen met het werk op de boerderij. Mijn favoriete klusje was zand van de kuil gooien. Pa gooide het zand naar links, en ik gooide het zand naar rechts. Zand van de kuil gooien was altijd een flinke klus maar gelukkig maakten de mandarijntjes, die pa van tevoren verstopte in het zand het karwei voor ons beiden de moeite meer dan waard.

Ik wist het al van jongs af aan, ik wilde boer, profvoetballer of loonwerker worden. Voor mijn 6e verjaardag mocht ik op voetbal en kwam ik net als vele anderen terecht onder de vleugels van Gerrit Tjoonk. Gerrit leerde ons van alles, dribbelen, koppen, schieten, noem maar op. De eerste wedstrijd, die ik speelde op de gebruikte schoenen van mijn neef Steven, herinner ik mij nog goed. Profvoetballer worden zat er voor mij niet in. Ik had geen talent.

Bij mijn neef Steven verliep het anders, hij strikte niet zogenaamd zijn veters omdat hij moe was en was niet afgeleid als er tijdens de wedstrijd een trekker voorbij kwam rijden. Voetbal stroomt namelijk al generaties lang door de aderen van de familie Bloemen. Lang voordat ik begon te voetballen stond ik al met 1-0 achter.
Voetbal zit niet in het DNA van mijn familie, ma heeft niets met voetbal en pa heeft wel gevoetbald maar was letterlijk en figuurlijk een schaduwspits. Hij was er wel maar je zag hem niet. Voor mij viel er geen voetbaltalent te erven en al deed Gerrit nog zo zijn best en trok hij wel 100 keer mijn oren er bijna af, ik had nou eenmaal andere talenten.

De Bloemetjes mogen dan wel goed kunnen voetballen maar een potje zand van de kuil gooien winnen ze vast niet van mij. Afgelopen week stond ik wederom op de kuil met in het vizier een enorm pak zand. The show must go on van Queen klinkt op de achtergrond door de radio. Door een optelsommetje van gebeurtenissen kon bij ons thuis de show niet langer doorgaan, pa stopte in 2003 met de boerderij. En vanaf mijn 10de ging voor mij het boer worden niet meer door. Het was een hele klap, de schuur kwam leeg te staan en ook mijn lievelingskoe ging weg. De tijd liep door en de jaren tikte voorbij en via mijn zus kwam ik terecht bij een boer uit de buurt.

Ik heb u in een van mijn eerste columns verteld dat ik graag uitdagingen opzoek. Bij de koeien vind ik er meer dan voldoende. Ik bezoek graag nationale shows en van lands mooiste koeien gaat mijn hartje sneller kloppen. Toen opa 3 jaar geleden zijn auto verkocht en de buurt een stukje veiliger werd, kregen alle kleinkinderen een deel van de opbrengst met de boodschap er iets nuttigs mee te doen. Ik kocht een paar sperma-rietjes van Attico en van O’Kalif, beiden 2 hele mooie roodbonte stieren van Canadese en Zwitserse afkomst. Ik insemineerde er 2 van mijn favoriete koeien mee en afgelopen week gaf ik de 20 minuten oude Erna voor het eerst de fles. Haar beide oma’s barsten van het talent, de een werd Europees kampioen en de ander werd maar liefst 15 jaar oud en gaf ruim 100.000 liter melk. Hoe het met de paar dagen oude Erna in de toekomst zal vergaan weet nog niemand, in theorie aan talent geen gebrek….

Prettige zondag,

Christiaan Mensink