Zo, hallo dan. Mijn eerste echte column nu! En die is meteen veel langer geworden dan dat ik eigenlijk zou willen.
Want ik heb deze week wel een paar keer moeten nadenken over wat ik zou opschrijven. Laat ik er maar geen doekjes om winden: dat komt door de column van vorige week. Ik ben ervan geschrokken. Niet eens zozeer om de inhoud van de column – want dat mag de columnist zelf bepalen. En ook niet van de daaropvolgende reactie van de redactie.
Waar ik het meest van ben geschrokken, is de aard van een aantal reacties onder de bewuste Facebookberichten. Voor de duidelijkheid; reacties plaatsen vind ik niet verkeerd. Maar sommigen vonden het blijkbaar nodig om digitaal hun gal te spuwen in de vorm van (voor)oordelen die men heeft. En dat slaat echt hélemaal nergens op. Ik heb er geen goed woord voor over.
Naast het feit dat ik een paar mensen heel graag op een cursus “hoe schrijf ik correct Nederlands?” zou willen sturen, wil ik er nog één ding over zeggen: denk beter na. Denk na over wát je schrijft en wie het allemaal kunnen lezen. En daarmee basta.
Het is halfweg januari. En laat ik eerlijk zijn; het is mijn minst favoriete maand van het jaar. Het weer is prut, de feestdagen zijn achter de rug en het voorjaar lijkt nog mijlen ver weg. Maar gelukkig gaven de laatste paar dagen van december genoeg energie om januari mee door te komen. Want wat was de Maarkelse Kwis toch geweldig gaaf! Ik hoor nog wel eens van die azijnpissers over dat er “in Markelo nooit zoveel georganiseerd wordt” of dat het “altijd dezelfde dingen” zijn. Bah. Het is zó makkelijk om dit soort commentaar te leveren. Ik krijg er altijd groengele uitslag van. Organiseer dan zelf eens wat zeg.
En juist daarom is de Maarkselse Kwis een mooi initiatief en een aanwinst voor ons dorp. Dus grote complimenten aan de organisatie! Want ga er maar aan staan: 100 vragen verzinnen die niet te moeilijk, maar zeker ook niet te makkelijk zijn. En dan ook nog alle nakijkwerk… pff. Petje af! Wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.
Zelf deed ik overigens mee met ‘mijn’ Molenbuurt. En competitief als ik ben, deelde ik een dag van tevoren alle do’s en dont’s die ik tijdens de Holtense Kwis opgesnord had. Ha, dát zou ons een mooie voorsprong geven op de rest van de groepen. En het ging ook hartstikke goed op de Kwis-avond. Tot zover geen spannende dingen.
Totdat de uitslag kwam. Ik was zelf niet aanwezig bij de uitslagavond (een ‘kleintje Maarkels Feest’ wat ik zo hoorde), maar heb wel het Kwisboek met alle antwoorden in de bus gekregen. En potverdorie, toen fronsten mijn wenkbrauwen héél snel omhoog. Bij de meeste “doe-opdrachten” waren namelijk 0 punten toegekend. En gezien ík degene was die de meeste “doe-opdrachten” ingestuurd had, was ik in alle staten. Hoe kon dat nou in vredesnaam?!
Ik was hellig in de kop en goed ook. En heb mijn frustratie er uitgegooid in de buurt-app. Dat de Maarkelse Kwis-organisatie de mail beter moest lezen en dat ze de bestanden niet op tijd hadden gedownload – want daar had ik namelijk een melding van gekregen. Vind je het gek dat we zoveel vragen hadden met 0 punten! Voor de volledigheid heb ik de screenshots van de verzonden mails in de appgroep gezet als ‘hard bewijs’ dat alles netjes verstuurd was. En daarna aan de teamcaptain gevraagd of hij er werk van wilde maken. Zo, dat zal ze leren!
Ik zag de “sorry-mail” van de Maarkelse Kwis-organisatie in mijn gedachten al voorbijkomen, inclusief een gerectificeerde uitslag. Totdat een oplettende buurman -in diezelfde buurtapp- opmerkte dat er een dikke spelfout zat in het e-mailadres waarnaar ik de opdrachten verstuurd had. U raadt het al: die mailtjes van mij, met alle uitgevoerde “doe-opdrachten”, zijn helemaal nooit aangekomen. Dus ze kónden ook helemaal niet beoordeeld worden.
Ik zal hier maar niet schrijven wat ik er toen allemaal uitgegooid heb. Maar bij deze wil ik graag van de gelegenheid gebruik maken om mezelf publiekelijk aan de schandpaal te nagelen.
Renske Landeweerd: wat een ongelofelijk dom kuuk’n bu’j soms toch ok. Met je té grote mond. Mevrouwtje regelt het allemaal wel even hoor. Tuttuttut. Je doet je haarkleur geen eer aan op deze manier. Je had gewoon beter moeten opletten en niet meteen de kwis-organisatie de schuld moeten geven. Dus, wat zeggen we dan?
Lieve Maarkelse Kwis-organisatie en Molenbuurtjes: sorry, sorry en nog eens sorry. Ik hoop dat we er onder het genot van een biertje nog eens rustig over kunnen praten.
En voor volgend jaar meld ik me alvast aan, maar dan wel als koffiejuf.
Fijne zondag,
Renske