Het team uit Goor is gisteravond in Het Beaufort als winnaar uit de bus gekomen van het jaarlijkse Groot Hofdictee voor de kernen van de gemeente Hof van Twente. Het Goorse vijftal maakte 117 fouten en bleef daarmee de concurrentie ruim voor. Op de tweede plaats eindigde het team van Hengevelde (142 fouten) en titelverdediger en thuisploeg Markelo moest met 177 fouten dit keer genoegen nemen met de derde plaats. Vierde en laatste werd het team van Delden met 187 fouten. Van de deelnemers aan de teamwedstrijd maakte de Markelose Mirjam Kolkman de minste fouten, slechts 10. Paul de Kuyper uit Deventer was de beste van de individuele schrijvers. Hij maakte slechts 11 fouten.
Het dictee werd dit jaar geschreven door Dini Schreurs, communicatieadviseur bij de gemeente Hof van Twente en voormalig docente Nederlands. Dini schreef een pittig, maar fair dictee dat op waardering van de deelnemers kon rekenen. De complete tekst van het dictee kunt u hieronder lezen.
De volledige uitslag:
Teamwedstrijd:
1. Goor 117 fouten
2. Hengevelde 142 fouten
3. Markelo 177 fouten
4. Delden 187 fouten.
Team – Individuele schrijvers:
1. Mirjam Kolkman – team Markelo 10 fouten
2. Caroline Gorter – team Goor 18 fouten
3. Ingrid Keestra – team Goor 19 fouten
Individuele schrijvers:
1. Paul de Kuyper – Deventer 11 fouten
2. Jan Riefel – Twello 16 fouten
3. Henk Hondelink – Markelo 20 fouten
4. Nettie Gouman – Markelo 29 fouten.
De complete tekst van het dictee luidt:
De taakverdeling tussen man en vrouw: de tijd draait de rollen om
Nu we het laatste jaar regelmatig worden geconfronteerd met nieuwe situaties rond de MeToo-discussie is het goed de geschiedenis van de rolverdeling tussen mannen en vrouwen in onze westerse samenleving onder de loep te nemen.
Rond het jaar negentienhonderd hadden vrouwen nog weinig rechten. De huisvrouw in de rijkere tak van de bourgeoisie hield vooral van rust. Ze stapte ’s ochtends met haar ranke lijfje, gehuld in een zacht zijden negligé uit haar lits-jumeaux. Nadat ze zich besprenkeld had met wat reukwater uit de eau-de-colognefles en ze haar kasjmieren sjaal had omgedaan was het tijd voor het ontbijtje. Ze at vaak een au bain-marie bereide jan-in-de-zak. De dame bracht de dag bordurend en punnikend door, stiekem snoepend uit haar bonbonnière. Van haar werd verwacht dat ze stante pede een serviele houding aannam zodra mijnheer thuiskwam.
Mijnheer daarentegen spoedde zich dagelijks op zijn mocassins naar zijn werk voor de congregatie Onze-Lieve-Vrouwe van Altijddurende Bijstand. Zijn employés werkten zijn gedachtespinsels uit op vele A4’tjes, geschreven in een tantebetjestijl. Mijnheer zelf maakte zich er met een jantje-van-leiden van af. Mijnheer bezocht in de avonduren de herensociëteit of een van de gezellige cafés in de binnenstad waar Jan en alleman zich bezatte. In deze etablissementen moest hij oppassen voor slechteriken die te veel slivovitsj achterover hadden geslagen.
Drie feministische golven later is de rolverdeling tussen man en vrouw behoorlijk veranderd. Vrouwen hebben exact dezelfde rechten als mannen. Zij hebben kiesrecht en kunnen elke opleiding volgen die zij willen, of dat nu de havo, het vwo of de rijksuniversiteit is. Maar is de man daar blij mee?
De moderne metroman voelt zich nog niet altijd thuis in zijn nieuwe rol. In veel families wordt van hem verwacht dat hij het baby’tje verzorgt, een gezellig cd’tje opzet of een lekkere ratatouille maakt. En op bijzondere dagen kookt hij borsjtsj, de rodebietensoep die zijn vrouw zo apprecieert. Natuurlijk wordt ook haar iPhone door hem geüpdatet als zij dat wenst. Op haar beurt verwacht zij van hem eens per week een tête-à-têtegesprek over de kwaliteit van de relatie. Maar waar is zijn mannelijkheid gebleven?
Met de MeToo-discussie staat de omgang tussen mannen en vrouwen opnieuw in de schijnwerpers. De positie van de vrouw wordt daarmee langzaamaan ongenaakbaarder. Wat bij de schrijfster van uw Hofdictee de vraag oproept: ‘Wordt de komende eeuw de periode van het masculinisme?’
