Als ik dit schrijf zitten we lekker op Tenerife, heerlijk een paar daagjes met z’n tweetjes ertussenuit. De boerderij voor een paar dagen achtergelaten aan de buurmannen. Gerald en Aarnt Jan die de honneurs naar alle tevredenheid waarnemen. Toch fijn dat je er op kunt vertrouwen dat alles in goede handen is. Ook de oudjes worden goed verzorgd door de schoonzussen. Ze zullen wel in tijden niet zo lekker gegeten hebben als afgelopen week. Kunnen wij hier heel ontspannen genieten van al het moois wat Tenerife te bieden heeft.
We zitten in een resort waar we in 2012 ook zijn geweest, toen met onze kinderen. We zijn hier toentertijd naar toe gegaan op aanraden van Bennie en Ria uit het Markelosebroek. Zij waren vol lof over alle faciliteiten hier en wat Bennie betreft voor al het heerlijke vele eten. En laat dat maar aan hem over, sjonge, sjonge, toen was het al heel bijzonder maar dat is nog steeds zo. Grote klasse bij Park Club Europe. Ik heb nu ook iets wat gaat van nul tot honderd in één seconde, de weegschaal.
Nu ben ik niet zo van het stilzitten of hele dagen zonnen, ik moet wat te doen hebben. Dus met een stel Italianen en Duitsers volleyballen, voetballen of waterpoloën doe ik graag. En de Duitse taal is voor mij nog wel een beetje te volgen, maar Italiaans kan ik geen bal van begrijpen. Ook een excursie om wat van het eiland te zien sla ik niet over. We zijn naar de vulkaan en de hoogste berg op Tenerife ‘El Teide’ geweest; Teide by night. We hebben de zon onder zien gaan als een brandende bal die in de wolken zakte. Zo hoog zaten we: op 2.280 meter. De gids vertelde dat hier een week eerder een Gerard en een Truus uit Markelo zijn geweest en toen er op de flank van de Teide een avondmaaltijd voor ons klaarstond en we met z’n achten aan één tafel kwamen te zitten bleken we alle acht dicht bij elkaar te wonen. Buurse, Joppe en Deventer; toevallig toch?
Ook nog een tip gekregen welk woord ze in Spanje veel gebruiken: mañana. Mañana betekent morgen, zo van rustig rustig, morgen kan het ook nog wel. Geen stress, kalm aan. Mañana.
Als je tot rust komt zoals hier, geen haast niets moet alles mag, heerlijk! Blijf je toch via sociale media wel op de hoogte wat er in Nederland gebeurt en met name in Markelo. Ik lees het Financieel Dagblad en zie het stuk over Friesland Campina, die zijn witte motor verliest. Dat er de laatste jaren 60 van de 70 managers zijn vertrokken of moesten vertrekken, dat de winst keldert en dat veel boeren het coöperatieve gevoel kwijt zijn en zijn vertrokken naar andere afnemers. Ik ben dat gevoel ook al jaren kwijt en baal ervan dat Friesland Campina wil meeregeren op ons boerenerf. Ze dwalen helemaal af van hun opdracht en dat is melk voor de boeren op een goede manier wegzetten! Nu komen ze weer met wat nieuws, Toplijn zuivel. Ach, waar maak ik me toch druk om, mañana, mañana, en wat er morgen komt weet niemand.
We maken ons op voor de terugreis, nog 4 uur en een kwartiertje vliegen en we zijn weer op Schiphol. Vliegen vind ik persoonlijk prachtig, vooral het opstijgen. De adrenaline stijgt als de motoren vol gas gaan en we met grote snelheid het luchtruim kiezen met de grote vogel, ongelooflijk. Als er aan boord maar geen huilende kinderen zitten, want dat is vreselijk. Wat een gekrijs, bah!! Mijn oud buurvrouw in Stokkum, Mina D., had daar wel een oplossing voor. Toen zij vroeger op de kleinkinderen moest passen en ze waren lastig voor het slapen gaan of konden niet slapen kregen ze van haar een paar lepeltjes advocaat met slagroom. En laten we wel wezen haar kleinkinderen zijn er best groot mee geworden. Dus een goede tip voor de luchtvaartmaatschappijen: neem advocaat mee, dan hebben wij een rustige vlucht.
Mañana, fijne zondag,
Willian