Mijn normale week bestaat uit werken van maandag t/m donderdag; 9 uur per dag of meer. Op vrijdag oppassen op 4 kleinkinderen en soms op zaterdag op 3 van die energieke kids. Dan blijft de zondag over voor de schoonmaak (ik heb geen interieurverzorgster) de was, de tuin en de administratie. Lees: rekeningen betalen en zaken regelen op ingewikkelde sites met wachtwoorden die je vergeten bent. Dat is allemaal te doen, zeker als je weinig slaap nodig hebt en gemiddeld in de benen bent van 5.15 uur in de ochtend tot 0.30 uur ín de nacht. Maar als je in zo’n week ook nog elke avond bezet bent heb je het gevoel geleefd te worden. Het vergt in ieder geval een goede planning.

Vorig weekend was ik met Jan een paar dagen in Valencia. Toeristische stad; heerlijk. Uiteraard de nodige echtelijke discussies over de juiste route. Ik ben een no-no in richtingsgevoel maar denk het wel altijd beter te weten. Jan weet exact waar we heen moeten maar kiest een pad dat bij voorkeur niet naar winkels leidt. Het viel me op dat de stad best schoon is; niemand gooit rommel op straat en er wordt goed geïnvesteerd in het ophalen van het vuil en het vegen van de straten en pleinen.

Zondagavond teruggevlogen en vanuit Schiphol even aangewaaid bij Nick en Liset in Amsterdam.

Maandag had ik nog vrij maar zat vol met afspraken die ik normaliter niet kan maken omdat ik werk. Aan het einde van de middag likdoorntjes laten verwijderen zodat de voetjes weer in de hoge versnelling kunnen. ’s Avonds op uitnodiging naar een modeshow. Ze hadden het goed voor elkaar; heerlijke cocktails en jazeker ook een aanschaf gedaan. Dinsdag gewerkt van 7 uur ’s ochtends tot 8 uur ’s avonds. Artsen vergaderen pas na werktijd. Maar wel plezierig gewerkt met veel afwisseling. Woensdagavond na thuiskomst rap gegeten en dan in galakleding naar de première van de film Mirrewinter. In het oude kippenhok bij ons in het bos, waar in de oorlog onderduikers hebben gezeten, was een shot opgenomen. Mooi om te zien hoe dit vertaald is in de film. Voor aanvang van de film stonden we in de hete zon de hoofdrolspelers op te wachten totdat ze uit de limousine stapten en over de rode loper gingen. Dat was letterlijk zweten. Deodorantbussen uit de handtasjes en sprayen maar.

Donderdagavond had ik een vergadering van Salut die ik moest laten schieten voor een treffen met een aantal oud-collega-leidinggevenden van de ziekenhuizen ZGT en MST. Die afspraak hebben we 1x per 2 jaar en de datum staat lang tevoren vast. Dus na het werk naar Lonneker getogen. Bijzonder gezellig, prachtige locatie buitenaf, feestelijk gedekte tafels, koele wijn, goede catering. Maar vooral het persoonlijk contact met die collega’s is waardevol. Stuk voor stuk pittige dames die niet verlegen zitten om een woordje en het leidinggeven in de vingers hebben. We hebben casuïstiek besproken en weer geleerd van elkaar. Bij thuiskomst de wekelijkse voorraad tabletten voor opoe klaarzetten.

Vrijdag oppasdag. De hele week hete zon en die dag regen. Vooral jammer omdat Kai net lopen kan. Voor de eerste keer van zijn leven kan hij echt het hele erf rond lopen en dan kun je niet naar buiten.

Normaliter eten de ouders mee als ze de kids ophalen maar vrijdag kon dat niet want ik had een afscheid van een collega vanaf 18 uur. Locatie: Deurningen bij Hengelo, let op de flitspalen want die schijnen een goede melkkoe te zijn voor de overheid, en weer het café in. Ergens in de afgelopen week had ik een cadeautje geregeld en wat persoonlijke woorden op een leuke kaart gezet. Thuis voor die tijd nog wel de oppas kids te eten gegeven en ook Jan want hij houdt ervan dat het eten klaar staat.

Zaterdag. 8 uur bij de kapper. Snel naar de Plus. Fijn dat ze nu ook salades van Wiemerink /Holtmaat hebben. Hoeven we ook daar niet meer voor naar Goor. Vanaf half 10 weer oppassen op 3 bengeltjes. Opa kan niet helpen want hij heeft zijn dag uit met de whiskyclub. In de ochtend laat ik de kids helpen met onkruid wieden in de tuin. Delegeren is de oplossing. Luuk en Tijn rijden af en aan met hun trekkertjes om het onkruid naar de tractorbak te brengen en Vajèn geeft aanwijzingen.

Tijdens het slaapje van de kids (gelukkig krijg ik ze alle 3 nog even in bed) schrijf ik de column want de deadline is toch echt die avond. Stofzuigen en dweilen lukt net niet meer; op de keukentafel staan 3 babyfoons en op 1 ervan hoor ik gebiedende taal; ze wil “uit”.

Aan het eind van de middag eten met de kids en hun ouders kunnen ook mee eten. Toch heel gezellig je blijft er jong bij. Geen tijd om alle puinhopen op te ruimen want zaterdagavond feest bij Dieka; de buren zijn 25 jaar getrouwd. De bruidegom is vorige week schutterskoning geworden van buurtvereniging de Achterhoek. Ik ga niet al te veel drinken want zondagochtend is er werk te doen. Voor de eerste keer in 10 dagen tijd om als een wervelwind door het huis te gaan. En dan vanmiddag met de kameradengroep een middag gezelligheid. Zin in!

Maar ik heb niets te klagen; ik ben gezond en kan en mag dat allemaal doen. Tijdens zo’n week spreek ik heel veel mensen en hoor leuk nieuws maar ook triest nieuws. Net als in de wereld. Denk aan de man die verongelukt is tijdens de voorbereiding van de challenge Join4Energy op de Mont Ventoux. Denk aan de zus van Maxima. Denk aan de mensen die te horen hebben gekregen dat ze aan een vreselijke ziekte lijden.

Gelukkig ook goed nieuws: de opgave van zowel sponsoren als deelnemers aan de Maarkelse Kwis op 28 december a.s. verloopt geweldig. De damesfinalisten van het koetsbiljarten voor het Dorpsfeest zijn bekend. Het weer is uitzonderlijk mooi. Loat goan!

Voor volgende week ziet mijn leven er ook positief uit want ze gaan bij ons beginnen met het straatwerk. Yes! Niet meer door het stuifzand en daarna kan ik mijn brocante uitstalling weer in stelling brengen rondom het huis. De huidige situatie lijkt op een bouwplaats.

1 zorg heb ik nog: ik hoop wel dat iemand in Markelo – graag een jonge vrouw – heel snel het “gat” in ons columnisten team gaat opvullen want zo niet, dan zijn we allemaal 1x per drie weken aan de beurt. En niemand moet er toch aan denken om zo’n saaie opsomming van mij als hierboven nog vaker te moeten lezen.

Mensen fijne zondag!

Diny