Ik ben gestopt met roken. Ik heb het nu bijna een week volgehouden.
Ik schaam me best een beetje voor het feit DAT ik rookte. Zelf werken in een ziekenhuis…..kleinkinderen……..
Nou ja overdag rookte ik nooit. ’s Morgens na het ontbijt eentje, ’s avonds na het eten eentje, later op de avond een paar en tijdens feestjes een paar meer. Hoewel het roken tijdens feestjes een stuk minder leuk is. Allereerst voel je je al een beetje schuldig om de feestruimte te verlaten, want als alle rokers dat doen doet het toch afbreuk aan het respect voor diegene die je uitgenodigd heeft.
Onder het motto “je kunt goede gesprekken hebben met rokers” sta je vervolgens buiten te kleumen of in een rookruimte met afzuiging. In zo’n rookruimte voelde ik mij altijd gestigmatiseerd en ook een beetje zielig, zo van “ach die kan niet een paar uur zonder sigaret”.
En hoe lekker het is, en op welke momenten, dat kunnen enkel lotgenoten begrijpen.
Maandagavond was er een cursus “ik stop ermee” in het Kulturhus in Holten aangekondigd. “Na 1 avond nooit meer roken” luidde de wervingstekst. Ik ben er geweest en ik kan jullie vertellen; ik ben zo enthousiast over HOE dat in zijn werk ging, dat ik er reclame voor kan maken alsof ik er een financieel belang bij heb.
De avond duurde van 6 uur tot half 11. Ik kwam aan en zag rond de 200 soortgenoten. Melden aan de balie. Kopje koffie. Er waren in de avond 2 rookpauzes aangekondigd van 10 minuten.
Strak 6 uur de start in een volle theaterzaal van het Kulturhus. De man die de cursus gaf, Hugo Hairwassers – overigens bijna zonder haar – zette gelijk scherp en humoristisch in. Praatte niet over hoe slecht roken is want dat weten we allemaal en liet geen plaatjes van vieze longen zien.
Wel kreeg ik in het eerste deel te horen dat in een sigaret arsenicum (rattengif!) zit en ammonia.
De arsenicum zorgt voor een laxerende werking zodat, als je stopt, je de eerste dagen een andere stoelgang hebt. De stof polonium hecht zich in je hersenen en maakt dat je telkens opnieuw zin hebt in een sigaret. Die stof blijft helaas altijd aanwezig, zodat je na 25 jaar tijdens een zwak moment nog steeds weer kunt beginnen met roken.
Hugo geeft ons het inkijkje uit oogpunt van de tabaksindustrie; hoe geraffineerd ze een sigaret hebben samengesteld zodat die zo verslavend mogelijk werkt. En hoeveel geld er mee gemoeid is om roken te promoten door de jaren heen. Knap hoor, hoe we gemanipuleerd worden. Ik voel me dom.
Eerste rookpauze rond half 8. Let op: na 10 minuten moet je weer in de zaal zitten op je plek. Een uitdaging op zich. Het was maandagavond koud dus iedereen had een jas aan en die hang je niet op in de garderobe want dan is je tijd al voorbij voordat je buiten bent. Dus jas meezeulen en rennen naar buiten. Het leek wel oudejaarsavond buiten: één dikke mist van rook. Alsof er een tienduizendklapper werd afgestoken. Snel weer naar binnen. Hugo berispt degene die net 2 minuten te laat binnen komen druppelen dus de boodschap is; na de volgende pauze wel op tijd terug graag.
Ik hoor nu dat de verslaving uit niets anders bestaat dan het aanvullen van het gemis van de nicotine van je vorige sigaret. En dat roken stress, vermoeidheid en verkoudheid veroorzaakt.
Dat, als je stopt, je het “kleine monster” tegenkomt (zin om sigaret op te steken) maar dat dit na 3 minuten weg is. En het “grote monster” zul je tegenkomen op een heel moeilijk moment waarop je anders ALTIJD rookt. En die blijft een uur. Weersta je dat uur, dan heb je gewonnen.
Tweede rookpauze rond 9 uur. Ik hoef al bijna niet meer. Ik houd toch maar 4 minuten over buiten….maar ik doe het wel want dit is de laatste sigaret van mijn leven….snel weer naar binnen.
Dan hoor ik van Hugo dat er toch nog een laatste rookpauze komt rond kwart over 10. Deze avond is georganiseerd volgens een slim concept. Niet commercieel want door bijdragen van huisartsen en zorgverzekeraar kost het slechts € 50,– en die krijg je nog terug ook als je weer mocht beginnen met roken. Je krijgt een “noodnummer” mee dat je kunt bellen als je een lichamelijk of psychisch probleem hebt in de dagen na de cursus. Tijdens de avond worden echt handvaten gegeven om de gevolgen van het stoppen, die je onvermijdelijk hebt, het hoofd te bieden.
Uiteraard moet je zelf wel echt willen stoppen en gemotiveerd zijn, je moet de knop in je hoofd als het ware al hebben omgezet. En niet het excuus bedenken “dat dit niet de goede week is” want het moment is nooit goed. Er is altijd wel iets.
De laatste rookpauze. Je moet 2 sigaretten achter elkaar roken. En dat in 10 minuten. Je wilt niet weten hoe het daar buiten (en binnen) stonk in Holten. En hoe wanhopig het eruit zag. Ik heb de tweede niet kunnen aansteken omdat ik het oprecht vies vond.
Nog 1 keer terug in de zaal en ademhalingsoefeningen doen om rustig te worden. Daarna komt de tekst “gefeliciteerd” in beeld. En ben ik officieel gestopt.
Er zullen nog best moeilijke momentjes komen. Maar als ik weer begin doet dat al het doorzettingsvermogen van de eerste stopweek weer teniet. En ik ben al niet trots want er zijn een heleboel mensen die uit zichzelf gestopt zijn, zonder cursus. Die zomaar op een mooie avond zichzelf hebben beloofd dat het de laatste sigaret was. Dat zijn de echte kanjers. Zonder pleisters en zonder e-sigaret, want in de beide laatste zit nog altijd nicotine.
Ik zeg nooit dat ik nooit weer zal beginnen. Ik mis het echt wel een beetje. Schokkend na zoveel jaren. Maar tegelijkertijd; ik voel me blij, frisser, en ruik veel meer. Ik ruik na het koken in de keuken de (vieze) etensluchtjes, en ruik buiten de natuur weer. Hugo heeft op termijn nog meer voordelen beloofd. Nee, ik ga niet het geld wat sigaretten kosten in een potje doen en sparen voor een reisje.
Maar voor nu wel voldoende motivatie om mijn lichaam de gevolgen van het roken te besparen.
Ik wens iedereen een frisse- luchtige zondag.
Diny