Nôh; Heel Markelo weet het nu: Ik zeg weinig met veel woorden. Dat hebben de heren Lodeweges en Potman op het podium in de tent verkondigd tijdens het Frühschoppen. Ik zie er de grap wel van in en heb er niet slecht van geslapen, maar misschien moet ik er tòch iets aan doen.
Dat wordt héééél moeilijk voor mij: spontaniteit beperken. Hoe? Niet meer naar de interesses van mijn gesprekspartner vragen? Moet ik sappige details weglaten? Zal ik als een saaie trut in een groep staan luisteren naar anderen en niets over mezelf vertellen? Mijn tong afbijten op het moment dat ik mijn mening wil geven? Nooit meer schor zijn omdat ik dat éne verhaal moet vertellen over de muziek heen? Elk woord op de weegschaal leggen? Dus nadenken voordat ik praat? Oei, oei! Wat doe ik als er stiltes vallen? Ik krijg het er nu al benauwd van.
Het schooljaar begint weer; moet ik een cursus volgen om mij hierin te bekwamen? Arie en Willian hebben jullie nog een avond vrij om mij de korte kneepjes te leren?
Als ik uitsluitend zinnige uitspraken mag doen zonder ‘verpakking’, toelichting of humor zal er bitter weinig uit mijn mond komen. Ik blijf dan thuis, want jullie gaan me niet meer herkennen, zullen denken dat er iets scheef zit in mijn coördinatie. In dat geval zal ik geen plezier meer beleven aan uitgaan.
Vinden jullie het stiekem toch niet leuk om te klagen over mijn lange columns? Of lekker te roddelen over mijn spraakwatervallen?
Dusssss blijf ik lekker mezelf op mijn 58e en ga ik overal naar toe om er lekker op los te kletsen. Bij Gouden Aren, het 25 jarig bestaan van Mirjam’s Modehuis, de verjaardag van Dieka Nielaand, het 60-jarig jubileum van de kindergroep van de Folkloristische Vereniging, de verjaardag van Vajèn, de bruiloft van Eppie Hargeerds en Gerrie van de Plech, de Koelefair, het dagje uit met de dames van de kameraden (daar mag ik hélemaal los gaan), happen en trappen in de buurt Achterhoek, de heropening van Marloes Haarzaak en het feest van Aline en Dinant.
Ohhh mensen en dat is alleen september nog maar in grote lijnen. Wat zullen jullie een last van mij hebben!
Om het voor jullie draaglijk te maken kunnen we iets afspreken: Als jullie mij treffen en ik zeg teveel, roep dan maar ‘Frühschoppen’, dan hool ik mie drekt stille.
(Héérlijk weinig gezegd in deze column met veel woorden).
Tot zegs….ehhh ziens!
Diny