Afgelopen week was er in Hardenberg een grote beurs voor rundveehouders en loonwerkers: de zogenaamde relatiedagen. Ik ben er ook geweest en ga eigenlijk meestal alleen. Kun je lekker je eigen gang gaan en langs diverse standhouders nieuwtjes op het gebied van rundvee en mechanisatie bekijken. Even bijkletsen met mensen die je na lange tijd daar toevallig tegenkomt en met de verschillende vertegenwoordigers, die bij ons over de vloer komen. Nu is dat een beurs, waar je als bedrijf een uitnodiging voor ontvangt van bedrijven waar je laat ik maar zeggen zaken mee doet, dus de entree is gratis. Daarbij kun je op de beurs, koffie en drankjes krijgen zoveel je maar op kunt en als klap op de vuurpijl ook nog diverse hapjes. Zoals stamppotten, broodjes worst, broodje hamburger, haringen en niet te vergeten ijs. Dus eigenlijk kun je jezelf helemaal het schompes vreten en drinken.
Mensen staan dan ook in een lange rij voor het buffet om ook maar vooral niets tekort te komen. Ik houd ook wel van eten en drinken, maar bij dit aanzien schaam ik me toch wel enorm. En dan nog zoiets: bij diverse standjes kun je een bon inleveren die je enkele weken tevoren hebt ontvangen via de post, waar je dan een emmer of een brokkenschep of ik weet al niet wat nog meer op kunt krijgen. Nou dat moet je zien, hahaha. Het is net een verhuizing, emmers, tassen, pennen, alles wat maar los en vast zit wordt mee genomen uit de stands.
Verschrikkelijk, wat zijn we toch een hebberig volkje. Ik stond bij een bevriende vertegenwoordiger in de stand die zegt tegen mij, moet je eens opletten, ik leg hier op de tafel aan het looppad honderd pennen neer, moet jij eens opletten hoe snel dat die weg zijn. Nou mensen die waren heel snel weg, ik heb het even bijgehouden, in minder dan vijftien minuten, alle honderd pennen weg. Daarna stond ik nog even bij mijn collega’s van ABZ Diervoeding te praten komt er een Markelose veehouder langs lopen met maar liefst zes emmers, terwijl hij er denk ik verdorie wel duizend zo kan kopen, bah!!!!
Wij zitten met onze kameraden groep dit jaar in het abrahams tijdperk. Achter elkaar worden mijn vrienden vijftig jaar en ik sluit als het goed is volgend jaar oktober als de benjamin van onze groep dit rijtje af. Inmiddels zijn er drie de vijftig gepasseerd en de volgende zou aanstaande week vijftig zijn geworden. Zou, want een van de jongens is niet meer. Dirk Jan Hargeerds zou anders 18 november vijftig jaar zijn geworden. Maar Dirk Jan blijft ondanks dat hij niet meer in ons midden is deel uitmaken van onze groep. Heel vaak word hij nog genoemd als er herinneringen uit het verleden opgehaald worden tijdens onze gezellige bijeenkomsten. En wat hebben we gelachen met hem, een wereld gozer. We laten zijn geboortedag dan ook niet ongemerkt aan ons voorbij gaan en zullen op gepaste wijze een groet brengen aan zijn graf. Terwijl ik dit typ valt er een traan op het toetsenbord, het gemis blijft, ook na negen jaren!
Beste mensen, wees niet hebberig en koester wat je hebt, Dirk Jan zol wa zeng: “Ie kunt later toch niks met nem’n”.
Fijne zondag
Willian