Ik zat bij de Haverkamp. De Graafschap – Ajax. Drie punten voor mijn cluppie uit Amsterdam en de 34ste landstitel was een feit. Amin Younes scoorde de 0-1. Ajax zat op rozen, maar een doelpunt van Bryan Smeets bepaalde anders.
Het was niet makkelijk om Ajacied te zijn na De Graafschap-uit. 1-1 op de Vijverberg was niet genoeg voor de landstitel. Die ging naar PSV. Drie dagen ziek van geweest, en eigenlijk kan ik er nog steeds met de kop niet bij.
Je kan er deze week gewoonweg niet omheen: FC Twente. Of je nu fan bent van deze prachtige club of niet, het nieuws dat de licentiecommissie FC Twente wil laten degraderen naar de Jupiler League slaat in als een bom.
Maar als je het verlies van de titel in perspectief plaatst, dan valt het allemaal wel mee. Voor FC Twente en haar fans staat er veel meer op het spel. Dat er veel dingen fout zijn gegaan bij de tukkers is duidelijk, maar degraderen gaat te ver. Veel te ver.
Ik ben niet thuis in de financiële wereld, maar als bestuurders roepen dat degradatie indirect het einde en faillissement van FC Twente betekent, dan geloof ik dat. En dat zou niet alleen een doodzonde zijn voor de Eredivisie. Nee, het gaat veel verder dan dat.
Vaders (en ook moeders) die een keer in de twee weken verzamelen bij Toornsmit. Met vijf of meer bussen vanuit Markelo naar de Grolsch Veste gaan voor hún FC Twente. Dat mag gewoon niet verdwijnen. FC Twente is zoveel meer dan een voetbalclub.
Als Ajacied was het huilen, slikken en weer de focus op volgend seizoen. Maar de onzekerheid die bij iedere Twentefans speelt over de toekomst van hun club, daar kan geen Bryan Smeets tegenop.