“Het is dit jaar precies 25 jaar geleden, dat ik als jazzdocente begonnen ben”, aldus Sandra Bakker op de vraag hoe lang ze al danslessen geeft.
Met even veel plezier als 25 jaar geleden staat Sandra voor haar groepen om jazzdans te geven. Na 19 jaar voor verschillende verenigingen te hebben gewerkt, heeft ze het in 2010 aangedurfd om voor zichzelf te beginnen. Ze heeft toen eMotions Jazzdance opgericht. Vanaf 2010 is het aantal dansers flink gegroeid en op dit moment zijn er ruim 150 actieve danseressen (en 1 danser!). Veruit de meeste groepen volgen jazzdans bij Sandra, maar recent is de 44-jarige Markelose gestart met een acrogroep. Dit is een showgroep, die acrobatiek met dans combineert. Op de audities die gehouden werden, kwamen heel veel mensen kijken en meedoen en dat heeft erin geresulteerd dat er op dit moment een groep geformeerd is van 26 enthousiaste leden. De combinatie van meerdere disciplines, zoals show, theater, acrobatiek en jazzdans is voor Sandra een grote uitdaging. Deze lessen geeft ze echter niet alleen, maar samen met Dieuwertje Roelofs.
Sandra op de wereldgymnaestrada 2015 in Helsinki
Als klein meisje was Sandra actief als turnster, maar thuis was ze altijd aan het dansen in de kamer. Aangezien ze haar zelfbedachte dansjes en acrobatische toeren graag aan iemand wilde laten zien, werden haar ouders haar eerste publiek. Op haar 16e is Sandra lid geworden van de jazz bij Gymnastiekvereniging Markelo en vanaf dat moment is haar passie voor dansen alleen maar meer geworden.
Toen ze zo’n drie jaar danste bij GV Markelo, klopte het bestuur bij haar aan, want de vereniging kwam ineens zonder dansdocenten te zitten. Of Sandra de lessen wilde overnemen? Dat wilde ze wel proberen, maar dan het liefst alleen de kinder- en tienergroepen en niet de volwassenen, aangezien ze zelf in die groep danste. De gymvereniging ging vervolgens op zoek naar iemand die de volwassenen les kon geven, maar een paar dagen voor de eerste les haakte deze docent alsnog af. Sandra is de uitdaging aangegaan en heeft alle groepen onder haar hoede genomen.
Ze vond lesgeven vanaf de eerste dag erg leuk en is daarom direct begonnen met een dansopleiding bij de KNGU (Koninklijke Nederlandse Gymnastiek Unie). Een jaar lang iedere zaterdag lessen volgen over verschillende dansstijlen, muziek en technieken, maar ook over anatomie, choreografie en (het voorkomen van) blessures. Een zware opleiding, maar erg leerzaam. Inmiddels had Sandra de smaak van het lesgeven helemaal te pakken gekregen en heeft bij de KNGU de vervolgopleiding ‘specialisatie jazzdansen’ gevolgd.
De volgende stap binnen GV Markelo was het starten van selectiegroepen. Via audities werden de groepen verdeeld in recreatie en selectie. Met deze groepen heeft Sandra jarenlang meegedaan aan jazzwedstrijden die door de KNGU georganiseerd worden. Daar zijn veel successen behaald: met twee groepen in de A-selectie (het hoogste niveau binnen de KNGU) is ze zelfs Nederlands Kampioen geweest, een mooie kroon op het vele werk. Naast deelname aan NK’s heeft ze met verschillende groepen deelgenomen aan landelijke Demogyjada’s, de Soneo Dance Challenge en zijn er veel optredens geweest met onder andere het Markelo’s Mannenkoor, het koor NooTzaak, de Fanfare Markelo en bij de Rotary Nijverdal.
De wens om voor zichzelf een dansschool te beginnen had ze al langer. Toen ze haar contract bij GV Markelo had opgezegd, miste ze het lesgeven al snel. Na een korte pauze heeft Sandra de stoute schoenen aangetrokken, heeft een paar uur per week een deel van de sporthal gehuurd en is met enkele jazzgroepen gestart. Al snel liep het ledental op en dat heeft ertoe geleid dat ze nu, vijf jaar later, 13 jazzgroepen en de acrogroep begeleidt. Dit seizoen is ze gestopt met jazzles voor kinderen in de leeftijd van 3 tot 5 jaar vanwege te weinig animo. Mocht het zo zijn dat er voldoende kinderen zijn die in deze leeftijdscategorie willen dansen, zou ze graag deze groep weer opstarten.
Al met al betekent het dat ze vijf avonden per week in de sporthal te vinden is. Een druk bestaan, zeker met 2 kleine kinderen vereist dit een strakke planning. Aangezien haar vriend Hans vaak langere tijd van huis is voor zijn werk, zijn haar ouders en schoonouders onmisbaar om ’s avonds op Siem en Emke te passen. Overdag, als de kinderen op school zitten, is Sandra vaak bezig met het uitwerken van choreografieën, op internet zoeken naar bruikbare muziek en (dans)kleding en de nodige administratie bijhouden. Want ook administratie bijhouden hoort er nu eenmaal bij, als je een eigen bedrijf hebt.
Sandra bedenkt alle dansen zelf. Als ze een leuk muziekje hoort, ziet ze meteen voor zich hoe de dans eruit moet komen te zien. Het bedenken van choreografieën kost enorm veel tijd, zeker gezien het feit dat ze ieder jaar voor elke groep nieuwe dansen bedenkt. En alsof dat nog niet genoeg is, probeert Sandra elk seizoen iets extra’s te doen voor de leden. Zo heeft ze meerdere voorstellingen gemaakt die opgevoerd werden in de Reggehof (‘Circle of Life’ en ‘Tijd voorbij’) en zelfs een voorstelling in de openlucht in de Kösterkoele (‘Het spookt in de Koele’).
Een absoluut hoogtepunt noemt ze zelf de Dinnershow die vorig jaar werd georganiseerd bij De Haverkamp. Het was een spannende tijd voorafgaand aan de dinnershow: ‘zou het allemaal gaan lukken?’ Het werd uiteindelijk een onvergetelijke avond vol dans, muziek en cabaret, waaraan medewerking werd verleend door Toneelgroep Herike-Elsen, het duo 2Connect en de drumband van de Fanfare Markelo.
Naast het lesgeven vindt ze het allerleukste aspect aan haar vak het bieden van een podium aan kinderen, zodat ze hun dansen kunnen laten zien aan publiek. Daarbij speelt het dansen de hoofdrol, maar Sandra legt meer en meer de nadruk op theater en show. Naast jazzdans kiest ze soms voor moderne dans, een dansvorm die veel raakvlakken heeft met jazz. Sandra vertelt dat ze het wel ziet zitten om in de toekomst naast jazzdans ook nog andere dansstijlen aan te bieden, zoals bijvoorbeeld streetdance of hiphop. Het zou een mooie aanvulling zijn binnen haar dansschool, alleen zou ze die lessen niet zelf willen geven. Ze is te weinig thuis in de wereld van hiphop en streetdance en kan eigenlijk niet nóg meer lesgeven dan vandaag de dag. Als er iemand op haar pad komt die deze lessen kan geven, gaat ze zeker in gesprek om te kijken wat de mogelijkheden zijn.
Op de vraag hoe eMotions Markelo er over 10 jaar voorstaat, haalt Sandra haar schouders op. “Geen idee”, zegt ze, “ik kijk niet te ver vooruit. Nu vind ik het leuk en geniet ik volop van alle groepen. Het is fysiek zwaar en ik weet niet of ik het over 10 jaar nog aankan.” Maar voorlopig gaat Sandra door, want eMotions is haar lust en haar leven. En tot besluit een tip voor mensen die plannen hebben om voor zichzelf te beginnen: “Doe wat je gevoel je ingeeft, want daar word je gelukkig van!” De foto’s zijn gemaakt door Nicolle Oude Meijers en Marian Waanders.