Met twee onuitwisbare herdenkingen, zowel op de Holterberg als op de Markelose berg is ons nog weer eens duidelijk gemaakt wat vrijheid betekent. In de verschillende toespraken werden wij er aan herinnerd tot welke gruwelijkheden een volk in staat is. Hoe het is veranderd in een moordmachine die zijn weerga in de geschiedenis niet kent. De Stichting Heemkunde Markelo heeft in de loop der jaren, in haar uitgaven van Marclo’s Chronyke, veel aandacht besteed aan die periode (1940-1945). In de uitgave van afgelopen april is nog een verhaal opgenomen van vader en zoon Van Regteren. Zij hebben een aantal jaren in Stokkum gewoond en zijn beide omgekomen in het concentratiekamp Neuengamme. Via de Oude Toren is ook veel aandacht besteed aan deze wrede geschiedenis.
In een presentatie is door Stichting Heemkunde Markelo deze geschiedenis vastgelegd en onlangs vertoont op Koningsdag voor de ouderen van Markelo en voor de hoogste klas van de lagere scholen. Voorlopig zullen wij deze geschiedschrijving laten rusten en eindigen met een kort gedichtje (hieronder) en een foto (hierboven) uit deze presentatie.
We gaan nu weer terug naar het heden
En hoe men ‘t wendt en keert of plooit
Wij hebben veel moeten vergeven
Vergeten doen we het nooit