Vrijdag 30 januari was er op NPO 2 een documentaire over de Hongerwinter 1944-1945. Speciaal aandacht werd geschonken aan de kinderen uit het westen des land die naar het platteland werden gestuurd. De cabaretier Paul van Vliet uit Den Haag was een van hen, evenals Tilly Riemersma uit Amsterdam. Zij kwam na een tocht van 10 dagen terecht in Hengelo. Tijdens deze tocht sliep zij ook een nacht in Markelo en wel in de Brookschole. Uitgehongerd als ze toen was, zal ze nooit de boterham met spek vergeten die ze daar toen kreeg. In 1995 heeft zij deze tocht weer gemaakt en verweven in het verslag uit 1945. Een klein stukje van dit verslag volgt hieronder. Het hele verslag is te lezen bij de Stichting Heemkunde Markelo.
De oude Brookschole
Op 8 maart 1945 blijkt er plotseling plaats voor mij te zijn op een vrachtschip dat in de Oosthaven ligt in het Y in Amsterdam. Ik ga mee als begeleiding van mijn zusje, dat 10 jaar is. Ik ben 12 jaar. We zijn al gekeurd, een paar maand geleden in het GGD gebouw aan de Helmersstraat. De stamkaart en het rieten koffertje, dat al weken klaar stond, mee.
De boot ligt al heel lang –dagen- in de haven, met een grote groep kinderen aan boord, te wachten op een mogelijkheid om af te varen. In mijn ogen een grote boot, type Rijnaak. Kleine zusje Kitty is thuis gebleven. Ik kijk naar mijn moeders benen, die heel dik zijn en opengesprongen. Eigenlijk heb ik geen zin om mee te gaan. Door dat luik? En dan? Dan toch maar honger?
Dag papa, dag mama. Zal je goed op Thea passen. Het gaat langs me heen. Ik loop. Ik zie ze niet meer. Bij het afdalen in het ruim. Wat is het hier vol! En wat stinkt het! Er is nog plaats naast de ton. Ik vind het prima, want het is onder het luik en bij de trap. We varen nog lang niet. Dan wordt het donker. Geloop, geroep en het schip beweegt. Door het open luik kan ik alleen duisternis zien. Ik wil mijn jas en alle kleren aanhouden en capuchon op. Veiliger voor alles. Ik val in slaap. Midden in de nacht geroep, gefluister. Dan… lichten uit, luiken dicht. Het schip vaart niet meer. Klompen op het dek. Doodstil wordt het. Gebrom, gezoem. Dan wordt het stil en varen we weer. De vliegtuigen zijn voorbij. Dan een lange tocht en komen we aan in Zwartsluis waar we moeten overstappen op een soort salonboot.