Ons Markelo, wie is daar niet trots op. Menigeen is verliefd op het dorp, maar ik werd verliefd op een boer.

Uitgaan bij Dieka van de Kruusweg in Markelo en de kans dat je een knappe boerenzoon uit Markelo tegenkomt, ja die kans zat er in. Alhoewel ik nooit een boerin wilde worden en dus niet op zoek was naar een boer …… maar ja, liefde maakt blind en nog steeds.

De eerste kennismaking met de familie was een bijzondere ervaring. Je stapt daar een beetje verlegen de keuken binnen. Je verwacht daar natuurlijk de ouders.  Je stelt je voor aan ze. Maar dan gaat de keuken deur weer open. Opa komt de keuken binnen, die  was ergens nog in de stal bezig en oma komt uit de groentetuin binnengelopen.  De zusjes komen uit school. Dat is al een heleboel familie in een korte tijd. Gezellig met de hele familie om de keukentafel koffie drinken en voor mij een kopje thee. Ze willen alles van je weten: ,,Kom je van een boer?’’. ’Ja,  ik ben een boerendochter,’ (maar diep in mijn hart geen boerin).  ,,Hoeveel koeien hebben jullie?.’’ Je weet wel hoe dat gaat.

Alles netjes verteld. Plots gaat de keukendeur heel zachtjes en een beetje piepend nogmaals open. Even kijken.  Ze hadden gehoord dat het vriendinnetje zou komen. Ja, helemaal niet nieuwsgierig, en toch graag alles willen weten.  Je schudt de hand weer en je stelt je voor.

De keuken loopt vol met een heleboel familie tijdens het koffiedrinken en vervolgens ging ieder zijn eigen weg.

Het heeft wel een aantal weken geduurd, voor ik wist hoe de vork in de steel zat met de familie. Maar door vragen wordt je wijs. Iedereen die op een boerderij werd geboren, bleef gewoon wonen op de boerderij als je geen partner had gevonden. De vrijgezelle broer, ooms, tantes…… Vele generaties onder één dak op de boerderij en vele handen maken licht werk!

Ook nu komt dat nog veelvuldig voor in het buitengebied van Ons Markelo.

Ons Markelo heeft een zeer uitgestrekt, mooi boerenlandschap. Het buitengebied is vooral van boeren en voor iedereen!

Groet,
Markelose Boerin