Zaterdagochtend kregen Hendrik en Dika Krijgsman bezoek van burgemeester Ellen Nauta, die hen persoonlijk kwam feliciteren met hun 70-jarig huwelijk. Gisteren was het namelijk exact zeventig jaar geleden dat het bruidspaar in het huwelijk trad. Dika ‘trouwde erbij in’, zoals we dat in Maarkel zeggen wanneer de bruid in het ouderlijk huis van haar man gaat wonen. Hendrik was destijds 19 jaar en Dika op een paar maanden na ook.
De vonk sloeg over bij Café De Kroon, ergens tussen de tap en de dansvloer, vertelt Hendrik met een glunderend gezicht. “Het was denk ik liefde op het eerste gezicht. De tijden waren anders dan nu — toen ging je niet elke week uit.” Dika vult lachend aan: “Toen ze bij ons thuis hoorden van Hendrik en mij, zeiden ze: dat is kinderwerk, dat gaat nog wel over. Maar dat ging het niet.” Woensdag 12 oktober 1955 gaven Hendrik en Dika elkaar het jawoord. In de afgelopen zeventig jaar kregen ze een dochter en een zoon, die op hun beurt zorgden voor vijf kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Trots vertellen ze er over.
Aan de Langeweg genieten Hendrik en Dika van hun plek. Het bankje voor het huis is een favoriete plek van het stel. “Het kan zomaar gebeuren dat iemand die langsloopt even aanschuift voor een praatje,” vertelt Dika. “We vervelen ons niet gauw en eenzaam zijn we zeker niet.” Nu het wat frisser wordt zitten ze wat minder vaak op hun bankje maar dat wil niet zeggen dat ze niet weten wie er langs komt. Vanuit de kamer kunnen ze mooi uitkijken richting de rotonde en weten ze wanneer het druk is met verkeer in het centrum van Markelo.
Afgelopen donderdagavond zette de buurt de traditionele boog voor het bruidspaar, versierd met witte en rode rozen. Na het keuren van de boog werd alvast geproost op het paar, wat resulteerde in een gezellige avond. Gistermiddag werd dat feest nog eens dunnetjes overgedaan: bij De Poppe vierden Hendrik en Dika hun platina huwelijk samen met familie, vrienden en buurtgenoten.
Op de vraag van burgemeester Nauta zaterdagochtend wat Hendrik zijn Dika zou geven op hun 70ste trouwdag, bleef het even stil. “Een kus, dat zeker, maar as ’t doar moar bie blif,” lachte Hendrik. Het stel neemt het leven niet te serieus en lacht wat af met elkaar. “We hebben nooit ruzie gehad,” zegt Hendrik. “Ach, de deur werd weleens wat harder dichtgegooid dan normaal, maar ruzie was er niet.” Dika vult aan: “Even naar buiten om af te koelen, dat lost veel op. Het is geven en nemen, je bent nou eenmaal niet allemaal hetzelfde.”
Dat het werkt, is wel bewezen — ze houden het niet voor niets al zeventig jaar met elkaar vol.