Wat hadden we er weer een machtig mooi feest van vorige week, zijn jullie ook nog een beetje aan het nagenieten? Zelf zijn we dit jaar al op donderdag begonnen met de ouderwets gezellige middag, niet meer alleen voor ouderen. De dagen na het Maarkels feest voelden we wel echt dat ons lichaam ouder is trouwens maar dat terzijde. Het bleek die middag al heel gezellig te zijn en toch weer verrassende verhalen over Markeloërs gehoord van Arie en Willian.
Een Stokkumse biljartkoning en volgens mij de jongste die we ooit gehad hebben. Het kon nog net dit jaar, volgend jaar woont hij aan de andere kant van de berg want het wachten op huizen in Markelo duurt wel erg lang.
Vrijdagmiddag start ik altijd met het verstrekken van polsbandjes aan de jeugd van 18 tot 25 jaar maar wat dat toch is. Ook al hebben we zulke leuke bandjes en vind iedereen die ouder is, dat een leuke gadget. De doelgroep zelf lijkt het niet stoer te vinden en we zijn dan ook niet druk daar. Dat is niet erg want ik doe dit tegelijk met een vriendin wat het wel gezellig maakt om er te zitten. Ook komen mensen je even begroeten en een praatje maken en iedereen is good te passe en heeft zin in het feest.
En zo stapten we even later de volle tent in en is het feest al mooi aan de gang om dit weekend niet meer te stoppen. Even kletsen met die, dansen met een ander en een biertje met nog weer een ander. Zo leuk om iedereen weer te zien en te spreken. Maar ook thuis is het dit weekend volle bak en daar houden we van. Kinderen komen naar huis dit weekend maar ook vanaf dat de kinderen zelf naar het feest gaan, slapen er meer bij ons. Vrienden overal vandaan hebben we in de loop van de jaren gehad.
Van achter de bar trof ik zaterdag de Duitse groep waarover Maarkelsnieuws al schreef. En meerdere oud-Markeloërs zag ik het hele weekend. Dat terugkomen in het laatste weekend van augustus is speciaal.
De maandag voelt als puinruimen maar dat is het waard.
En wat hadden we geluk met het weer want hoe erg we de regen ook nodig hebben, liever niet tijdens de optocht. Wat was het een fantastische optocht dit jaar weer. Er zat heel veel werk in en dat was goed te zien maar ook ongekende talenten wat betreft dans en theater. Een paar uur lang goed in je rol blijven, heel erg knap!
Maandag terug naar het ‘normale’ leven, voor ons begon dat al vroeg ’s ochtends met de rietdekker op het dak. Zoals je dat veel in Twente ziet, hebben wij ook een half rieten kap. Een nieuwe rieten dak ziet er heel mooi uit maar het vervangen ervan is duur. Wij doen dit dan ook altijd gefaseerd. Er was weer een stuk aan vervanging toe en gelukkig voor ons, viel er bij hen een klus tussenuit waar ons stuk dak wel inpaste. Een goede invulling van onze weken vakantie die we nog hebben want wat een bende krijg je ervan! Overal zitten de pluizen en de restanten riet. Iedere avond proberen we dit weer een beetje op orde te krijgen zodat ze zich niet nog verder verspreiden. Na een uurtje werk van hen, heb je hetzelfde weer maar toch.
Het voordeel van een dakdekker uit Laren is dat hij a.s. maandag ook naar de Larense kermis gaat en dat doen wij ook al ons hele leven. Ik ken nog de verhalen van mijn moeder over de grensruzies die er vroeger uitgevochten moesten worden wanneer een Markelo’s meisje verkering kreeg (of alleen maar een avond zoende) met een Larense jongen. Dat heeft Wilfred gelukkig nooit hoeven doen, hij bleek welkom in Markelo. En wij gaan morgen met een heel stel uit Markelo op weg naar de Loarnse Karmse. We hebben de vriendin en haar man tot café Singel Willem 2.0 gebombardeerd en beginnen onze dag met koffie bij hen.
Singel Will’m; een klein cafeetje met een winkeltje waar vanuit boodschappen ge-vent werden zoals dat in de jaren 70 nog gebeurde. Omdat wij op de grens Markelo/Laren woonden, kwamen zij ook bij ons. En wanneer we een zo heel af en toe een goede oppas hadden, gingen deze mensen met ons ’s avonds een klein rondje fietsen en gingen we daar een ijsje halen. Dat was heel bijzonder want naast dat we met een inwonende opa en opoe niet vaak oppas nodig hadden, was een ijsje halen ook een dermate grote traktatie dat dit tot mijn vroegste jeugdherinneringen is gebleven.
Degene die vanuit Singel Will’m de boodschappen bij ons kwam bezorgen, was de vader van de rietdekker die nu bij ons op het dak zit. En zo is het cirkeltje voor nu weer rond.
Ik wens jullie vandaag een hele fijne zondag en geniet van het mooie nazomerweer!
Gerdien