Ja, ik weet het nog goed mijn eerste column… Ik mocht het grote gat van Christiaan ‘van de Mösker’ opvullen. Ik wist vooraf al dat ik daar een zware dobber aan zou krijgen. Ik had mij voor genomen om het op mijn eigen manier te doen en te proberen om genuanceerd mijn mening te geven. Zelf heb ik een behoorlijke strijd gevoerd met een eigen bedrijf hebben en dan opletten wat je allemaal zegt en dan met name vooral het stukje onbedoeld mensen kwetsen/ verkeerd neerzetten.
Wat mij betreft mag er een heel groot compliment naar Maarkelsnieuws; de redactie, het team achter de schermen en natuurlijk de collega-columnisten. Als je ergens mee zat of het niet lukte om iets op papier te zetten, was er altijd iemand die je hielp. Ook al was het vragen om hulp voor mij soms lastig. Ik dacht meestal dit moet ik kunnen en ze gaan me echt niet helpen om mijn verhaal op papier te krijgen. FOUT!
Hulp vragen is juist zo krachtig en je fouten bekennen ook. Ik heb de afgelopen maanden afscheid genomen van meerdere dingen zoals een bestuursfunctie, vrijwilligerswerk en andere uit de hand gelopen hobby’s. Soms heb je een moment in het leven dat je je echt goed moet afvragen wat wil ik nou en waar wordt ik vooral gelukkig van.
Voor mij persoonlijk geldt dat ik gelukkig wordt van veel verschillende dingen onder handen hebben. Het is de kunst om te proberen om de meeste dingen te doen waar je veel energie van krijgt en de dingen die je totaal geen energie geven, proberen af te stoten of te zorgen dat deze minder energie slurpend voor jezelf worden.
Jullie hebben het vast al begrepen. Ik heb de keuze gemaakt om de ‘pen van Maarkelsnieuws’ door te geven aan een nieuwe columnist. Ik ga de gezellige club van Maarkelsnieuws missen! We gaan het in ieder geval binnenkort gezellig afsluiten met elkaar bij de Hoeve in Markelo.
Fijne zondag en bedankt voor de moeite dat jullie mijn columns hebben gelezen!
Het gaat jullie allemaal goed!
Robin Hartgerink