De tijd dat ik op de lagere school zat kan ik me nog goed herinneren. Niet dat ik er zo graag heen ging maar oké, het was te doen. Voetballen in de pauze en na schooltijd was het leukste deel. Er zijn ook zaken waar ik minder goede herinneringen aan heb. Neem nou bijvoorbeeld de schooltandarts. Verschrikkelijk! Zo stond 2 keer per jaar die grote bus voor de school. Vol met, in mijn ogen, martelwerktuigen. En tandartsen en assistentes die weinig menselijke trekjes vertoonden. Totaal gevoelloos deden ze hun werk zonder oog te hebben voor de angst van de kinderen. Je zou er een trauma aan overhouden.
Een ander jaarlijks terugkerend iets, was de schoolfotograaf. Ook niet bepaald mijn hobby want ik stond en sta er nooit goed op. Bij de klassenfoto kon je je nog wel iets verstoppen maar bij de individuele foto was wegduiken geen optie.
Die klassenfoto wordt pas leuk als je ouder bent. Gewoon om nog eens te zien wie er allemaal in je klas zaten. Om je te verbazen over de kleding en kapsels uit die tijd. Om te kijken hoeveel mensen veranderd zijn of juist nog heel herkenbaar. Voor het organiseren van een reünie is het heel handig als je alle gezichten langs kan gaan om zo niemand te vergeten.
Nu zag ik vorige week dat verschillende scholen gaan stoppen met de klassenfoto. Waarom? Privacy. Er zijn dus blijkbaar mensen die het schending van de privacy vinden wanneer hun kind op zo’n foto staat. En om gezeur te voorkomen zeggen scholen: we doen het niet meer. Volgens mij slaan we dan toch helemaal door. En diegene die het wel leuk vinden, moeten zich maar weer aanpassen aan een paar klagers. Je zou er zo een voorstelling over kunnen schrijven.
Toen ik ruim 30 jaar geleden als bezorger bij de Elsener Bakker begon, ging ik eerst met Jan van de Kruder mee. Het tweede wat ik van hem leerde was om niet van de ene naar de andere klant nieuwtjes door te vertellen. Dit heb ik altijd goed onthouden. Dat wat we nu privacy noemen was toen: wees niet het nieuwblad als bezorger. Toen ik later als inseminator op pad ging bleef dit principe hetzelfde. Pas op wat je zegt. En vooral ook: laat je niet uithoren. Sommige mensen zijn zo gehaaid in het stellen van vragen dat je bijna automatisch antwoord geeft. Er wordt je dan van alles in de mond gelegd en door alleen maar ja of nee te zeggen hebben ze toch het gewenste antwoord.
Trouwens, het eerste wat ik van Jan leerde was: ga nooit in discussie bij de klanten waar je komt, en al helemaal niet met je bazin Jo. Dan kun je hier prima werken. Al met al heb ik een paar hele mooie jaren gehad als bezorger bij de bakker. Er was tijd voor een praatje en vaak ook gewoon dom ouwehoeren. Iets wat in de huidige snelle maatschappij steeds minder lijkt te worden. Een bezorger van de Plus zal niet meer snel even een kop koffie bij je drinken. De volgende klant wacht alweer.
Hopelijk zien de hierboven genoemde personen het niet als schending van de privacy dat ik hun naam in deze column heb gezet. Anders heb ik straks een schadeclaim aan de broek hangen waar ik niet op zit te wachten. Bedenk dat het positief bedoeld is en dat ik veel van jullie geleerd heb. En als het helpt, wil ik dit ook wel een keer privé uitleggen.
Prettig weekend,
Rinus