De vakanties zijn grotendeels voorbij, de scholen weer begonnen. Dat betekent dat het normale ritme weer terugkomt. In huize Meulman houdt dat in dat het ’s morgens weer een drukte is in de keuken. Waar het tijdens de vakantie rustig was aan het aanrecht als ik brood ging smeren, staan we elkaar nu in de weg. Ik vind het wel net zo gezellig op deze manier.
Het normale ritme, ik hou ervan. Op het werk starten de projecten weer op. Soms denk je, moet dat nu allemaal tegelijk. Kan het niet een maand wachten. Maar aan de andere kant is het lekker dat het druk is. En vooral ook dat je iedereen weer kan bereiken, iets wat een paar weken geleden lastig was.
Het verenigingsleven komt ook op gang. De sportwedstrijden staan weer voor de deur en daar moet voor getraind worden. Vergaderingen van verenigingen worden volop ingepland. Er staat weer van alles te gebeuren in ons actieve dorpje. Kijk bijvoorbeeld naar de organisatie van de Boerderijverlichting. Dit jaar komt de route bij ons langs. Reden voor onze buurt, de Gaanzenhook, om een thema te bedenken om zodoende de mensen die de route rijden wat moois te laten zien.
Ook de politiek komt weer in het ritme. Modder gooien en ruzie maken is aan de orde van de dag. Mooi voorbeeld deze week was de strijd binnen de Partij voor de dieren. Daar vinden ze dieren belangrijker dan mensen. Maar boven alles staat het eigenbelang. Ik had even de wens dat ze zoveel onderlinge strijd zouden hebben dat de hele partij opgedoekt kon worden. Helaas, ijdele hoop.
De klimaatactivisten hebben ook hun ritme te pakken. Ze blokkeren dagelijks de A12 bij Den Haag. Dat kost ons land elke dag een miljoen euro voor de inzet van politie en materiaal. De politie arresteert de demonstranten maar een uur later lopen ze weer vrij rond en gaan net zo vrolijk weer de weg blokkeren. Zonder ook maar een cent te vergoeden van alle kosten die ze veroorzaken. Voor de agenten bijzonder frustrerend want waar doe je dan je werk eigenlijk voor.
Het is maar goed dat deze demonstranten niet wisten hoeveel brandstof er gisteren in Markelo de lucht in werd geblazen. Anders hadden ze zich vast op het asfalt van de Rijssenseweg vastgelijmd. Want met de motorcross op de Herikerberg en de rally in de Achterhoek en door de Bovenberg was er veel te beleven. Markelo voor een dag volop in de schijnwerpers.
Jaren geleden was de start van een proef zo ongeveer bij ons voor de deur. Een drukte van belang en natuurlijk de hele weg afgesloten. Plotseling werd de start stil gelegd omdat er een fietser op het parcours was gesignaleerd. Toen de man dichterbij kwam bleek dat het mijn opa was. Hij was die morgen al vroeg, ruim voor de start van de rally, naar het land gegaan om kanten te maaien. Opa kreeg van de organisatie flink de wind van voren. Hoe hij het toch in zijn hoofd haalde de weg op te gaan. Dat was strikt verboden. Ze moesten voor hem de rally stil leggen, het hele ritme was verstoord. Mijn opa bleef heel rustig onder het geschreeuw van de officials en zei: “Het is half 1, het middageten staat klaar. Anders worden me de aardappels koud”.
Vandaag staat er in de Kosterskoele een optreden van Boh Foi Toch gepland. De weersomstandigheden lijken perfect om er een gezellige middag/avond van te maken. Met een lekker koud biertje in de hand danst iedereen zo mee in het ritme van deze band. Ik heb er zin in.
Prettig weekend,
Rinus