Rachnilda Markelo, Ilian Markelo en Vastie Markelo
Van Henk Zomer ontvingen we onderstaand bericht. Op 30 juni wordt de afschaffing van de slavenhandel herdacht en op 1 juli wordt het einde van de slavernij gevierd (Keti Koti). Op 1 juli 1863 werd de slavernij bij wet afgeschaft in Suriname en de Caraïbische eilanden, toen nog koloniën van Nederland. Officieel was de mensenhandel al in 1814 verboden, maar pas in 1863 werd in de Nederlandse koloniën de slavernij afgeschaft, nou ja ‘afgeschaft’, daarna moesten die mensen nog wel 10 jaar verplicht werken voor de plantagehouder. En de ‘eigenaren’ kregen een vergoeding voor elke vrijgelaten slaaf. Een pijnlijke episode in de Nederlandse geschiedenis.
Waar we in Nederland al gewend waren aan achternamen (dat werd onder de Franse bezetting, begin negentiende eeuw zelfs een verplichting), was dat in de koloniën anders. De mensen die werden vrijgelaten in de periode 1863-1873, dus nog niet zo lang geleden, kregen veelal toen pas een achternaam. Nederlanders die in de Franse tijd nog geen familienaam hadden konden die zelf kiezen, maar omdat het een verplichting van de bezetter was, ging dat niet altijd met veel plezier, soms werd hen een naam opgedrongen of kozen ze een gekke naam uit protest. Ook in Suriname ging het niet geheel vrijwillig, sommige mensen kregen een familienaam toegewezen. Is het met de familienaam Markelo zo gegaan?
Leden van die familie Markelo brachten niet zo lang geleden een bezoekje aan Markelo, hoe bijzonder is dat!?
Ilian Markelo