Het was, naar ik meende 1988 toen wij ons tv debuut maakte. De Brookschole was uitgekozen door de Tros om een musical op te voeren voor de tv. Weken van repeteren en oefenen gingen vooraf. En ik herinner me nog goed dat we een paar dagen naar Ponypark Slagharen gingen waar de opnames van het Egyptisch avontuur, want zo heette het stuk, plaats vonden. Ik was destijds nog jong, vond het allemaal maar spannend en was te verlegen om ook maar een woord te zeggen. Dus mijn rolletje als figurant was ook meer dan genoeg. Social media bestond nog niet, laat staan dat we mobiele telefoons hadden om zelf opnamen te maken. De enigste herinneringen zijn een aantal foto’s en ooit is er wel een videoband met de opname geweest.
Maar ik dacht onze vriend Google heeft alles daar kan ik hem vast op vinden, maar dat is niet zo. Enkel de schrijfsters van de musical Juf Diny en juf Rolien staan vermeld.
Hoe anders is het vandaag de dag. Alles wat online komt is te vinden. Zo werd ik ruim 5 jaar geleden benaderd door TV Oost die ons graag wilde filmen over onze emigratie naar Denemarken. In alle enthousiasme, en eerlijk is eerlijk, zonder na te denken, antwoorde ik ja leuk! En zo geschiedde dat de andere dag al opnamen werden gemaakt. Heel verlegen was ik niet meer, en zo een op een met een enkele camera ging me het praten ook best goed af. Ik weet niet eens meer waarvoor destijds de opname voor gebruikt is, op TV Oost. En zo gebeurde het al snel dat we hier in Denemarken een persoon spraken en hij zei, oh, ik heb jou gezien in dat filmpje over jullie emigratie’ Waarop ik nog onnozel dacht, hoe kan dat nou! Jij komt uit een totaal andere provincie, en ik was op TV-Oost. Maar ik werd al snel wakker geschud toen hij zei van dat filmpje op You Tube. What the f***, was mijn eerste gedachte, sta ik ook op You Tube. En zo bleek op wel meer online kanalen. En dat had ik natuurlijk na kunnen gaan, maar heb er geen moment bij stil gestaan, dat deze opnamen tegenwoordig verder gaan dan, in dit geval TV Oost. En zo voelde ik me ineens weer dat verlegen meisje uit 1988, dat het liefst achter de coulissen kroop. Heel af en toe werd ik er de afgelopen jaren nog weleens op aan gesproken, hoofdzakelijk door mensen die filmpjes over emigratie hadden bekeken.
Maar vrij recent kwam het filmpje wederom naar voren, en zo belandde ik deze keer zelfs in mijn eigen Whatsapp, met de reactie: ’Debby, wat leuk je bent een TV ster! Dat wisten we nog niet van jou’ En ook bericht twee kwam binnen van iemand die ons naar aanleiding van dat filmpje op social media had gevonden. Ondertussen stond mij het schaamrood alweer om de oren! Dat jullie mijn teksten lezen vind ik niet erg, maar om nu live in beeld te zijn dat is dus duidelijk niet zo mijn ding. Blijkbaar heeft TV Oost daar een andere mening over, want het filmpje is samen met 3 andere emigranten uit Overijssel weer samengebonden tot een documentaire over emigratie.
Emigratie is weer hot in de agrarische sector, tegelijkertijd een trieste trend dat je als boer en/of tuinder het eigen land uit gedreven wordt. Uit gespreken die wij het afgelopen jaar met mensen die hier voorbij kwamen om naar onze emigratie ervaringen te informeren, zien we ook een grote groep, die een grote passie hebben voor hun bedrijf in Nederland, en eigenlijk helemaal niet weg willen, stoppen willen of verplaatsen willen, maar door wet- en regelgeving een toekomst op de plek waar ze nu zitten niet meer mogelijk is. En dat is triest.
De oplossing las ik laatst in een of ander artikel, we moeten weer terug naar het oerboeren! Ik schoot eigenlijk in de lach bij het woord oerboeren. Wat is oerboeren? Mijn gedachten gingen terug naar de oertijd, zag mezelf al lopen in een berenvel, houten gereedschap en een mandje met zaad, maar schijnbaar moeten we minder ver terug in de tijd, de term oerboer komt schijnbaar uit de jaren ’60 om precies te zijn.
Teruggaand naar de jaren ’60, dan denk ik persoonlijk, een paar koeien op de grup in het achterhuis. Die zomers dan wel mogen grazen in de wei. De varkens in het schot. Moestuintje achter het huis, waar de kippen vrij rond scharrelen. Met blijdschap trek ik een mooie bloemetjes jurk met petticoat aan, zet een vrolijk gekleurde doek over mijn getoupeerde haar, Frank zijn haar in de lok. (Maar die zal wellicht ook in die tijd kaal zijn geweest!) En Elvis die door de radio rockt, met opa in zijn stoel, rokend van zijn pijp bij het raam. En het mooiste van alles jij en ik hoeven ons niet druk te maken dat we in ons enthousiasme iets op social media plaatsen of laten plaatsen, want dat bestaat dan uiteraard ook niet meer!
Mooie zondag,
Debby