Na heel wat uren marktplaatsen, mijn bankrekening zienderogen zien afslanken en een retourtje Antwerpen, vertrek ik eindelijk – na lang wachten – op mijn nieuw opgebouwde fiets.
Uitgerust met de lichtste materialen en piekfijne onderdelen fiets ik de kilometerslange drassige paden en steile bulten met enthousiasme tegemoet. Het is dinsdag 4 januari omstreeks 14.00 uur, buiten is het koud en guur, en zoals gewoonlijk is de zon weer eens in geen velden of wegen te bekennen. Stuk voor stuk passeer ik chagrijnige fietsers, krampachtige hardlopers en levensmoeë wandelaars van wie de gezichten op onweer staan. Ze lijken zich ineens niet meer te realiseren waarom ze toch in godsnaam als goede voornemens hebben uitgekozen om meer te gaan bewegen. Rood verroeste piepende kettingen, als sneeuw voor de zon verdwenen loopvermogens en knellende wandelschoenen doen de schoonheid van natuur en vrijheid van bewegen al snel vergeten. Er wordt gesmokkeld met kortere routes, gesjoemeld met digitaal bijgehouden afstanden en er wordt vooral niets om trots op te zijn op social media gedeeld.
Goede voornemens, ze zijn er in vele soorten in maten en waarschijnlijk zijn ze al zo oud als de jaartelling. Het ene goede voornemen is haalbaar en het ander niet, maar in de helft van de gevallen ben je ze in maart waarschijnlijk al weer vergeten. Persoonlijk wil ik dit jaar geen sleutelbenen breken en ribben kneuzen. Het doet zeer, is erg vervelend en draagt bovendien niet bij aan het behalen van je sportieve doelen.
2022 heet ik dan ook van harte welkom. Ik verlang naar haar lange warme zomeravonden, omarm haar als ze me dit jaar de loterij laat winnen en verafschuw haar als ze me weer enkele geliefden laat verliezen. 2022 wordt belangrijk. We willen graag een huis kopen en net als u weer genieten van veilige alledaagse dingen zonder beperkingen. 2022, we hebben je nodig, want we hebben van 2021 nog het een en ander tegoed dus doe je best en zet hem op. Dan zullen wij in ruil daarvoor als goed voornemen elke avond aan iets terugdenken waar we die dag dankbaar voor kunnen zijn. Om te starten wil ik beginnen met Lisanne, mien deerntje. Om het uit te houden met de misschien wel minst stipte en meest fantasierijke man van Markelo die afspraken en verjaardagen vergeet, lange zitvisites haat en zo nu en dan in 7 sloten tegelijk springt, is nogal het een en ander vereist. Afgelopen week hadden we een hypotheekgesprek en hiermee zetten we een volgende stap in onze relatie. Zoals u weet gaat deze stap niet vanzelf en gaan er enkele jaren van vertrouwen, investeren in elkaar en goed sparen aan vooraf, maar als je een vrouw hebt die naast dat ze met je meegaat naar Antwerpen voor een fietsframe, je ophaalt met de auto tijdens onverwachtse regenbuien en ook nog eens je agenda, styliste, financieel adviseur en je maatje is, pas dan weet je zeker; met jou koop ik een huis en durf ik elke hypotheek ter wereld aan.
Prettige zondag,
Christiaan Mensink