Mösker, DIEEEEEEP! Met de klanken van dit onmiskenbare commando nadreunend over de Markelose velden, vertrek ik in volle vaart naar de plek waar de bal lijkt neer te komen. Al bij de eerste aanname schiet de bal meters van mijn voeten vandaan en de doelpoging een tijdje later is een schot waar zelfs onze keeper het nog niet warm of koud van lijkt te krijgen.

Superspits Messi had deze waardeloze poging nog kunnen verkopen als een mislukte voorzet maar bij mij was het onkunde. Pure onkunde door een gebrek aan talent, gemis aan wedstrijden en een tekort aan trainingen. De dagen na deze training verliepen stroef dankzij spierpijn in beide benen maar het was het allemaal meer dan waard want, wie tegenwoordig zijn of haar energierekening bestudeerd kan al snel berekenen dat de contributie van de voetbal inclusief een lekkere warme douche heel snel uit kan.

2021, het jaar waarin alles maar duurder wordt en we een COVID toeslag onderaan onze factuur maar moeten beschouwen als het nieuwe normaal. Afgelopen week tankte ik mijn auto en zag op de kassabon dat ik binnen 2 minuten de waarde van mijn auto zo goed als had verdubbelt. Een rondje boodschappen kost je vandaag de dag een vermogen en het tuinhuisje dat je vorig jaar in elkaar had willen timmeren is nu 2x zo duur.

We overbieden onze huizen, hebben bijna allemaal een tweede auto en bestellen onze maaltijden bij Hello Fresh. We vinden huishoudelijke hulp heel normaal, maar bezoeken de sportschool omdat we graag meer willen bewegen. Aan het einde van onze salarissen blijven er stukken maanden over en tijdens functioneringsgesprekken geven we aan meer te willen verdienen. We klagen want wat is het leven duur, maar dat we in de loop der jaren stukken duurder zijn gaan leven lijkt niemand zich te realiseren.

Opa had er zijn mening vast en zeker over gehad want zijn generatie veroorzaakte immers voor een groot deel onze welvaart. Opa groeide op in een tijd van tekorten in een wereld waar meer vraag was naar volume en betere producten. Hij en een deel van zijn collega’s staken de koppen bij elkaar en vormden hiermee het cement van de hedendaagse moderne veehouderij. Zo kwamen er ruilverkavelingen voor agrarische bedrijven. Werden sloten doorverbonden of recht gemaakt zodat boerderijen groter konden worden en efficiënter konden produceren, ki stations werden opgericht voor het fokken van betere en gezondere dieren en er kwamen proefbedrijven voorzien van de nieuwste technieken. Opa was naast het werk op zijn eigen boerderij van 1960 tot 1988 bestuurlijk actief in functies van bovengenoemde organisaties. Hij ontving hiervoor in 1988 een lintje en werd gekroond tot ridder in de orde van Oranje-Nassau. Ik ben trots op zijn prestaties en herinner me in het bijzonder de zaterdagen waarin we samen hand in hand struinend door de weilanden de mollen-klemmen controleerden. Bijna twee weken geleden pakte ik voor het laatst zijn hand vast en bedankte hem voor het zijn van mijn opa. Opa werd 94 en oma 93, ze zijn na slechts 4 weken apart van elkaar nu weer met elkaar en dat is een prachtige gedachte om deze column mee af te sluiten en ons de welvaart in dit land te doen realiseren.

Prettige zondag,

Christiaan Mensink