De mandarijn is er al jarenlang geen traktatie meer en de politie gooit er sinds mensenheugenis al niet meer met kogels. In haar azuurblauwe zee dichtbij schilderachtige plaatsjes zoals Pula en Rovinji treft u her en der grote scholen nog in het wild levende snorkelende Duitsers en op de vele terrassen ziet u links en rechts gierige Hollanders glimlachend profiterend van totaal niet westerse prijzen.
Alweer 4 weken geleden genoot ik samen met Lisanne van een aantal heerlijke dagen Kroatië, typte er onderweg ergens in een prachtig oud pittoresk hotelletje mijn maandelijkse column in elkaar en schrijf vandaag voor u opnieuw een column.
Ditmaal starten we op 10km hoogte in een Boeing 737 met vlak achter me een krijsende baby en een stoel waarin je niet fatsoenlijk kunt zitten. Het reisgezelschap bestaat uit een aantal wereldvreemd lijkende personen die allen met hun handen in de tuk voor zich uit staan staren. Stuk voor stuk zijn ze een heel stuk minder charmant dan Lisanne. Ze drinken bier, lachen om grappen waarvan geen mens de humor begrijpt en klagen daarnaast ongeacht de situatie altijd dat het te lang duurt, te warm is of te duur is. Vreemde menukaarten worden vermeden en het aller kleinste beetje fooi kan zelfs de knapste serveerster vergeten.
Dit dames en heren zijn mijn vrienden of zoals we hier in Markelo zeggen, ‘De kamereu’.
De ‘Kamereu’ zijn heilig en zijn van onschatbare waarde voor iedere tukker hier in het oosten van het land. De kamereu leer je kennen op de middelbare of ver daar voor. Je rijdt samen op je eerste crossbrommer of gaat schieten met de buks van je vader in opa’s schuur en heb je deze luxe niet dan kom je elkaar tegen op school, bij dansles of met de voetbal. Je hebt dezelfde interesses en kunt urenlang met elkaar luisteren naar de geheime zender. Elk weekend fietste je met elkaar na een bezoek aan de keet naar huis en menig baaltje hooi stak je de zomerdag met elkaar op de platte wagen. De band die kamereu met elkaar hebben gaat jaren terug en word hechter naarmate de jaren vorderen. Dit weekend gaan we met een stel tukkers genaamd de kamereu richting Krakau en staan we ondanks het drinken van liters bier wereldwijd alsnog bekend als nuchter volk.
Tukker wean, ist neet fantastisch ?
Prettige zondag,
Christiaan Mensink