Tolpoorten, autobahnen, reisverzekeringen, verkeersregels, Engels en Duits praten, in en uit checken; hoe werkte het allemaal ook alweer? Laagvliegend over de Duitse snelweg midden tussen enorme Duitse wagens trap ik het gaspedaal op de bodem van ons tengere Peugeotje en vraag het mezelf af.
Een online vakantie opfriscursus of een handleiding is misschien helemaal geen slecht idee na een aantal jaren corona zonder vakanties maar helaas lijken deze niet te bestaan. Een betere voorbereiding had gekund maar mezelf ergens op prepareren is niet mijn sterkste kant.
Gelukkig zit Lisanne naast me, zij wijst de weg, schenkt de koffie, heeft de broodjes, kent de reserveringen, weet de adressen en beschikt over het talent om exact te doen wat goed is bij tolpoorten en andere niet mijn sterkste punten. Samen zijn we op reis en dat gaat eigenlijk best goed. Na een uurtje of 6 steevast links rijden op de Duitse autobahn hebben we de dag van Heinrich en vele andere Duitsers voorgoed verknald en slaan we rechts richting Oostenrijk. Het is er prachtig, wonderschoon durf ik het zelfs te noemen. We zijn er op doorreis en leggen aan in een donker, klein en knus hotelletje.
De eigenaresse is een lief oud vrouwtje met een wit bijna versleten schort. Het is er schoon en netjes maar ook niet meer dan dat. Precies zoals ik het graag wil hebben, een oud hotel met piepende deuren krakende traptreden en zelf gebrouwen bier. Aan tafel met een grote pul bier typ ik wat aan mijn column maar deze column komt helaas net te vroeg. Ons avontuur is nog maar pas begonnen en bovendien wachten ons nog veel meer krakkemikkige hotels met oude vrouwtjes en pullen bier. Spoedig zetten we koers richting Kroatië naar verluid is daar de mandarijn nog een traktatie, gooit de politie er nog met kogels en hebben ze er kuilen in plaats van drempels. Mocht u dit hebben ontvangen dan was in ieder geval de WiFi oké.
Prettige zondag,
Christiaan Mensink