Je kunt feestjes alweer voorzichtig in de agenda noteren. Voorwaarde hiervoor is wel dat je je routeplanner eerst instelt richting de vaccinatiestraat! De weg is daardoor eerder vrij om weer te kunnen bewegen waar we willen!
Zelfs de Goorse Rellie wil de berg overkomen om zich eind augustus in het feestgedruis te laten rollen door de straten van Markelo. Als je voor de 2e keer stil staat dan wil je weer bewegen! Van mij mogen ze komen! Het staat in elk geval garant voor spektakel en veel lawaai!
Ons Oranjeteam beweegt zich ook goed op de groene mat. Van achter naar voren, recht op het doel af. En dan erin! Een feestende menigte en voetbalkwaliteiten om het oranjeglazuur van de tompoezen bij af te likken! Mijn droomfinale is Nederland tegen Duitsland: Oranje tegen die Mannschaft!
De voetbalstrijd speelt zich niet alleen op het veld af. Zo wordt er ook een strijd geleverd tussen de KNVB en een aantal supermarktketens over het patent op oranjereclame. De euro’s scoren daar nog beter dan de doelpunten van het elftal!
De Kloppertstraat kleurt al een aantal weken oranje! Vele straten zullen vast nog volgen. Dat geef ik je op een briefje nu Nederland een ronde verder is. De vlaggetjes, slingers en andere oranje prullaria zijn dan binnen no-time uitverkocht.
Ik heb weinig verstand van voetbal. Misschien vind ik het daarom wel zo bijzonder dat spelers in sommige landen als helden worden vereerd! Gelukkig zijn wij hierin een stuk nuchterder! Althans: ik wel.
Onze eigen Markelose voetbalclub heeft ook helden! Vrijwilligers, spelers en bestuur timmeren letterlijk flink aan de weg. Ze scoren samen een fantastisch nieuwe parkeerplaats en zijn daardoor al kampioen zonder één doelpunt te maken!
25 juni 1988 was de EK finale Sovjet-Unie – Nederland. Nederland werd kampioen! Die avond gingen we naar het Goors School en Volksfeest. Uiteraard moesten we in het oranje! De Action bestond nog niet. China en Taiwan maakten nog geen overuren om aan de gekte van oranje spullen te kunnen voldoen.
Daarom werd de kledingkast van m’n moeder nagespeurd op oranje! Een van haar jurken voldeed en moest eraan geloven! Nog voordat ze kon zeggen dat ze deze nog wel eens aan had stond de schaar er al in. We knipten slierten voor een hoofdband en om te bevestigen rondom buik en schouders. Het laatste stukje jurk ging om het stuur van de fiets!
Sliertloos kwamen we in de late uurtjes weer thuis!
Het Nederlandse elftal is vernoemd naar de familie Van Oranje. Onze koninklijke familie leeft in vrijheid, maar gevangen in een gouden kooi.
Dat geld niet geluk makend is hebben we inmiddels ook kunnen lezen in de brief van Amalia aan Mark Rutte. Ze wil geen toelage. Zonder het op te schrijven wil ze in ruil daarvoor gewoon een beetje vrijheid…. Dit is toch logisch! Zelfs als je republikein bent moet je dit snappen!
Of ze de gouden koets nog ooit weer gaan gebruiken? Het zal waarschijnlijk eindigen in een lange discussie tot het bladgoud eraf valt en toe is aan de volgende renovatie! Wat eens de trotse gift van het Amsterdamse volk aan Wilhelmina was en glimmend door de straten trok, staat nu sinds afgelopen vrijdag zwaar bewaakt achter glas in een museum…
Tja.. tijden veranderen…..
In de donkere oorlogsjaren was het de kleur oranje die licht gaf. Op de muren van gebouwen en schuttingen werden leuzen gekalkt: O.Z.O. Oranje Zal Overwinnen! Samen met de goudsbloemen en afrikaantjes in de tuin was dit een machtig wapen.
Wij kunnen inmiddels alweer jaren in vrijheid de bloemetjes buiten zetten!
Het zit in onze genen: wij houden van Oranje!
Om z’n daden en zijn doen!
Mooie zondag,
Johan