Zo langzamerhand lijkt het erop dat er weer steeds meer mogelijk is. De terrassen gaan langer open en de restaurants beginnen te draaien. De cijfers gaan de goede kant op. En dan word je zelf ook wat makkelijker en minder precies wellicht. Vorige week kwam onze jongste dochter thuis met de mededeling dat ze in het weekend bij een groepje was geweest waarvan meer dan de helft een paar dagen later positief getest was op corona. Zij en haar vriend gingen ook maar even een zelftest doen. En wat denk je, beide positief. Diezelfde avond een afspraak gemaakt bij de GGD om ons allemaal te laten testen. Een gezinsuitje, maar dan niet naar de gewenste bestemming. Met 2 auto’s naar Goor. De groep onwetenden voorop, de positievelingen erachter aan. De hele dag zit je in spanning wat de uitslag wordt. Tegen de avond kwam de verlossende mail. Bleek dat we toch niet met de juiste verdeling in de auto op pad waren gegaan want Anita was ook positief. Onze oudste en ik testten negatief. En zo zaten we dus met 2 positieve huisgenoten, 1 positief geteste coronavluchteling en 2 negatievelingen.
Maar dan komt het. De hele planning gaat op de kop want je moet allemaal in quarantaine. Werk afbellen, afspraken verzetten, afspraak maken bij de GGD om je opnieuw te laten testen. En in huis zoveel mogelijk afzonderlijk van elkaar leven om verdere besmetting te voorkomen. Het logeerbed was lang niet gebruikt maar deze week heb ik er dankbaar gebruik van gemaakt. Nu hebben we het geluk dat onze tuin en erf de nodige ruimte bieden, anders voel je je toch echt wel opgesloten. Ik moet er niet aan denken om dan in een flatje, drie hoog achter, te zitten. Na een paar dagen vlieg je mekaar in de haren. Na 5 dagen mochten Kristel en ik opnieuw testen. Weer een dag in spanning want het bepaald hoe de daarop volgende week er uit gaat zien. Gelukkig nog steeds beide negatief. Het apart leven van de rest van de familie werd beloond. We mochten weer op pad, onze vrijheid hebben we weer terug. Inmiddels is het hele gezin weer vrij om te gaan en staan waar men wil. En vannacht heb ik weer in mijn eigen bed geslapen. Volgende week een afspraak staan voor de eerste vaccinatie om zodoende nog verder richting totale vrijheid te gaan.
Vorige week kwam er een nieuwe wet: Dieren moeten meer vrijheid krijgen. Hun natuurlijke leefgedrag moet terug komen. Zie je het al voor je: alle honden lopen los op straat. De postbode heeft geen rust meer en kan telkens nieuwe broeken aanschaffen. Bij het uitlaten de hond niet meer aanlijnen dus hazen en fazanten zijn hun leven niet meer veilig. Katten moeten zelf kunnen kiezen of ze binnen willen zijn of buiten lekker vogeltjes vangen. Konijnen die overal in Markelo nu veelal binnen zitten gaan straks lekker graven in de tuin van de buren. Alle goudvissen belanden in de Schipbeek waar ze binnen de kortste keren sneuvelen omdat ze de weg kwijt raken want ze zijn alleen maar gewend rondjes te zwemmen. Vogels die nu nog in kooitjes zitten vliegen straks vrij door de woonkamer. Haal de potten maar van de kast en de schilderijen van de muur want de papegaai en parkiet kijken nergens naar. De eikenprocessierupsen mogen straks niet meer gestoord worden in hun processie want ja dat is de natuur. Van zulke ideeën krijg je toch echt overal jeuk, daar ben ik geen eikenprocessierups voor nodig.
In Goor werd er meteen goed geluisterd naar deze wet en liepen al varkens over de weg. Het straatbeeld in Markelo zal ongetwijfeld ook drastisch gaan veranderen. Om dit alles goed te kunnen handhaven zullen er duizenden extra opsporingsambtenaren bij moeten komen. Goed voor de werkgelegenheid. Uit alles blijkt dat dit echt een perfect doordacht plan is van Esther Ouwehand. De leden van de Eerste en Tweede Kamer bleven hun natuurlijk gedrag ook trouw en stemden zonder over de gevolgen na te denken er mee in. Als een kudde makke schapen lopen ze mee. Ik stel voor om de bedenkers van deze briljante plannen te belonen met een mooi hutje op de hei, ergens op De Borkeld, zonder gas, water en licht. Terug naar de natuur, levend van de jacht. Kunnen ze daar in vrijheid leven. En wij daardoor hopelijk ook.
Prettig weekend
Rinus