Zo, mooie Maarkelsen, mijn vakantie zit erop. Na 2 weken aan de Middellandse zee en een heerlijke laatste week in en om huis. Vooral die laatste week thuis is eigenlijk ook best heel relaxed. Beetje lunchen hier, beetje borrelen daar. Leuke activiteiten om de vakantie af te sluiten. Maar morgen dus weer aan de bak. Ook helemaal goed hoor, maar het wordt wel 3 weken buffelen aangezien mijn collega nu vakantie krijgt. Nadeel van die late vakantieperiode is dat ik nu al op zie tegen de maandag na het Dorpsfeest. Ik moet namelijk werken! Heb mijn collega nog wel gevraagd of hij een dag terug wilde komen zodat ik mijn roes uit kan slapen, maar jullie raden het antwoord denk ik al. Het enige wat hij zei was, ‘Wat denk je zelf flapdrol’. En hij heeft groot gelijk natuurlijk, maar ach, ik kon het in ieder geval proberen.

Markelo maakt zich langzaam op voor het feest der feesten. Een paar dagen lekker gek doen met elkaar en de dagelijkse beslommeringen even vergeten. Nu heb ik tijdens deze dagen al heel wat activiteiten meegemaakt de afgelopen jaren. Ik heb al een jaar het seniorenprogramma gepresenteerd, op zondagmorgen tijdens het traditionele frühshoppen speel ik natuurlijk al jaren met de kapel, zoals nu ook weer, maar ik heb ook enkele jaren het cabaret gedaan met Mark. Fantastisch om te doen. Maar wat een stress had ik daar altijd van! Foi, foi, foi.

Met als hoogtepunt van het weekend toch wel de zaterdag. Het ophalen van de schutterskoning(-in) van zijn of haar huis. Wat een geweldige dag is dat voor ons als ‘De Grösmeijers’ altijd. Om half 9 ’s morgens brak bij elkaar komen om vervolgens op een platte wagen door het dorp te gaan. Hoe simpel wil je het hebben, maar hoe ontzettend gaaf is het. En dit jaar mogen we zelfs helemaal naar het ‘onmeunig’ verre Herike-Elsen. Huidig koning Arjan Wevers heeft me al beloofd dat het een topdag gaat worden. En daar heb ik dan ook het volste vertrouwen in. Ik ga ervan uit dat we onderweg nog wel een paar keer gemeut worden. Gezelligheid met leuke mensen. Doar in Elsen könt ze wa fees hool’n!

Maar 1 ding heb ik nog nooit gedaan. En dat is dus een vurige wens, die ik heb. Meedoen met de optocht op een wagen. Ik heb ongeveer 30!! jaar (ik ben nog niet zo oud hoor, maar was gewoon op heeeeeel jonge leeftijd lid)  de optocht gelopen met de fanfare, maar dat hoeft nu niet meer. En het lijkt mij dus echt geweldig om een keer op een mooie grote wagen te staan. En dan graag zo hoog mogelijk. Met een debiel extravagant kostuum aan. Een beetje dom van me af zwaaien. Ge-wel-dig! Nu heb ik ooit op een vaag moment een keer de afspraak gemaakt met enkele mannen van de Zwarte Smit om dit te realiseren, maar ja, die doen niet meer. De Kloppertstraat doet al jaren niet meer mee in de optocht (Beusbergen zou kunnen, maar dat voelt voor ons niet als buurt, sorry!), dus lieve mensen, het hoeft dit jaar niet, maar als iemand volgend jaar een plekje hoog op een wagen over heeft voor mijn zelfverheerlijking, ik ben beschikbaar!

Iedereen is zich aan het klaarmaken voor het feest. Maar er zijn ook Markeloërs die zich graag zouden willen klaarmaken hiervoor maar door ziekte helemaal niet de mogelijkheid hebben om te gaan. En daardoor dus ook de dagelijkse beslommeringen niet kunnen vergeten. En met ziekte bedoel ik alle varianten, van de meest nare rotziekte, waar er helaas de afgelopen weken ook weer wat aan het licht zijn gekomen, maar ook de iets minder levensbedreigende en niet te vergeten de mensen met chronische ziektes. Maar die het wel belemmeren om te gaan. En als je dan de komende weken leest en hoort over al die feestelijkheden en mensen die zich opmaken voor het feest, kan ik me voorstellen dat dit voor die personen extra zuur is. Ze willen zo graag mee-feesten, maar door de beperking kan dat dus dit jaar, of misschien in de toekomst wel nooit, niet. Via deze weg wil ik dus graag iedereen die op dit moment in zo’n situatie zit, in mijn directe omgeving en daarbuiten, een hart onder de riem steken. Ik zal op de zaterdag samen met de kapel, de schutterskoning en de vogelschietcommissie een toost uitbrengen op jullie die het zo nodig hebben! Het is maar een gebaar, maar dan weten jullie dat er aan jullie gedacht wordt. Hopelijk gaat het jullie allemaal voorspoedig voor de wind met goede resultaten. Misschien kunnen we dan volgend jaar onder betere omstandigheden wél met elkaar proosten. En eigenlijk is dat mijn echte, oprechte, vurige wens!

Niek