Dag allemaal,
Nou, hier zit ik dan, te schrijven aan mijn eerste column. Een korte voorstelronde is halverwege juni gedaan en nu is er voor mij eens per maand vrij baan. Ik mag schrijven over alles wat ik denk en wat ik vind, over wat ik meemaak of over iets wat me niet zo zint. Best leuk lijkt me dit! Op school onder mijn verslagen stond meestal: Christiaan goed leesbaar stukje werk 7,5. Nou, dit ging er bij mij meestal wel lekker in, schrijven over iets wat me interesseert ging me op school altijd goed af. En vaak als de computer meewerkte, de printer het deed of de hond mijn huiswerk niet had opgegeten leverde ik het ook nog ruimschoots 5 minuten voor de deadline in. Nooit maar dan ook nooit 1 of 2 dagen van te voren want dat noemde ik verkapte werkeloosheid. “Alsof ik niet wat anders te doen had” zei ik dan tegen een leraar, die dit wel kon waarderen.
Maar goed, ik ben dus Christiaan Mensink, 26 jaar oud en woon al mijn gehele leven in Markelo. Kleenzunne van Willem en Narda vd Mösker en zunne van Jan vd Mösker en Carla Berendsen. Sinds 3 jaar en ongeveer 17 dagen heb ik verkering met Lisanne. Lisanne komt helemaal uit Delden en als de film Michiel de Ruyter niet in de bios had gedraaid hadden we elkaar misschien wel nooit leren kennen. Over deze “wild romance” later meer…
Hobby’s en sporten heb ik voldoende, zo zit ik al 20 jaar op voetbal, mag ik graag af en toe een paar uurtjes vissen, golven, motorcrossen, zwemmen, hardlopen, wielrennen, op pad met de kamereu of toeteren naar onbekende mensen die zich dan de hele dag afvragen, wie o wie die jongen in die auto nou toch was.
Van mijn werk heb ik trouwens ook maar mijn hobby gemaakt want, wie plezier heeft in zijn werk hoeft nooit te werken! En omdat ik niet uitgehobby’t raak heb ik naast mijn fulltime hobby ook nog een parttime hobby waarin een grote passie van mij naar voren komt. In een volgende column kan ik u allen hier meer over vertellen.
Terwijl u deze column leest op een hoop ik voor u aangename en ontspannende zondag, zal die van mij hoogstwaarschijnlijk minder aangenaam zijn. Gisteren heb ik mijzelf mishandeld door even een Triathlonnetje in Holten te pakken. En terwijl u leest zit ik midden in mijn revalidatieproces. Het herstel verloopt moeizaam en mijn gevoel zegt me dat ik over een uur van het zuurstof mag en rond de klok van 2 ga ik proberen om stap voor stap (onder begeleiding van een knappe en charmante zuster) heel voorzichtig een rondje om mijn bed te lopen.
De 3de 8ste Triathlon voor mij van dit jaar is een feit. Dit vind ik mooi, ik hou er wel van om mezelf uit te dagen.
Een doel hebben is belangrijk voor mij, het motiveert, inspireert en stimuleert. En als het doel behaald is ach, dan komt er vast vanzelf wel weer wat nieuws op mijn pad. Columns schrijven bijvoorbeeld!
Graag wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties die ik heb ontvangen als ‘nieuwe’columnist. Een woord van dank aan Jan Henk Berendsen lijkt mij op zijn plaats voor zijn jarenlange inspanning en leuke columns voor Maarkelsnieuws. Er lezen mede dankzij jou heel wat mensen deze columns.
Leuk om te horen was wanneer wie een column leest. Wist u dat bij een aantal veehouders zondagsmorgens de melkmachine een kwartiertje langer loopt omdat er een column gelezen moet worden?
De meeste mensen zeiden tegen mij dat ze het moeilijk zouden vinden om elke keer een nieuw onderwerp te moeten bedenken en dat het hen daarom niet wat leek om columns te gaan schrijven.
Nou, Markelo maakt u zich absoluut geen zorgen, ik red mie wa.
Hoogste tijd om te stoppen! Bedankt voor het lezen en graag tot een volgende keer.
Prettige zondag gewenst,
Christiaan Mensink