Kiezen kan lastig zijn.

Zo was mijn aanwezigheid op 1 avond in de afgelopen week gewenst op 3 verschillende evenementjes. Een vergadering, een verjaardag en de sport.

Mijn keuze valt niet vanzelfsprekend op het item dat het eerst in mijn agenda staat. Ik weeg de evenementjes tegen elkaar af. Ik neig ernaar de sport als eerste te skippen. Ik doe immers alleen mijzelf tekort als ik daar niet naar toe ga? Slim is het niet want; geen extra beweging die avond en het systeem werkt zodanig dat ik toch betaal. Ik mag die les inhalen, maar daar komt het niet van vanwege een volle agenda ook volgende week. Ik mag blij zijn als ik dan 1 avond sport redt. Oké geen sport, maar wel het gevoel als stijve hark met 1 kilo meer rond te lopen de komende dagen. En ja, sport ontspant ook zo lekker.

Blijft over de vergadering en de verjaardag. Door toevalligheden heb ik van het onderwerp waar de vergadering over gaat, de laatste tijd meer bijeenkomsten gemist. Ik besluit mezelf te verplichten naar de volgende vergadering te gaan – die is echt belangrijk – en bovendien heb ik die datum geen dubbelboekingen.

Het wordt dus de verjaardag. Eigenlijk wist ik dat in mijn onderbuik gelijk al, want het is de verjaardag van een dierbaar familielid. Iemand die bij ons ook nooit verstek laat gaan. Een populaire man die genoeg volk op de verjaardag krijgt maar bij wie ik niet wil ontbreken vanwege een vergadering of sport. Toch spookt het maken van die keuze al een paar dagen door mijn hoofd, tussen 20 andere dingen door, en ben je er best wel mee bezig.

Kiezen; bij het stemmen komende week moet je kiezen. Het gaat om de lokale politiek. Dicht bij huis. Herkenbaar. Zaken die spelen in de Hof van Twente. De een volgt die zaken gedurende het jaar dagelijks, de ander wordt erop attent gemaakt in de weken voor de verkiezingen. Want dan maken de partijen reclame. Met flyers, in de krant, op de radio, geen bron blijft onbenut. Ik zie de meest bijzondere koppen op posters in weilanden. Het lijkt me lastig om een weloverwogen keuze te maken. Op het eerste oog is er weinig verschil. Elke partij wil het de inwoners van de Hof van Twente zo goed mogelijk naar de zin maken op allerlei gebied. Wil je je verdiepen, dan kost het wel tijd om de verkiezingsprogramma’s door te nemen. Maar dan weet je ook wat er in de afgelopen 4 jaar gedaan is door die “kleur” en wat ze de komende 4 jaar willen.

Nou sorry hoor; wat er de komende 4 jaar van welke politiek ook terecht komt; we weten het niet. Dat ligt aan zoveel factoren. Ik zou niet durven zeggen dat beloftes worden waargemaakt. Fijn dat elke partij zijn idealen op een rijtje zet maar het zijn slechts woorden.

Voor mij gaat het meer om het gevoel. Welke partij past bij je. Niet de programma’s zijn voor mij leidend maar hoe bedrijven ze politiek. Ik houd er niet van als dat te opdringerig en agressief gebeurt. Ik houd er niet van dat iemand persoonlijk in de schijnwerpers wil staan omdat het onderwerp “hot” is maar dat ondertussen de samenleving er niets mee opschiet dat hij of zij op de zeepkist staat. Liever praat ik persoonlijk met mensen om te horen waar ze tegenaan lopen. Politiek is er niet voor individuen maar als een groep mensen hetzelfde probleem op tafel legt, kan een partij zich er wel sterk voor proberen te maken daar verandering in te brengen.

21 maart. Kiezen we ervoor om te gaan stemmen of maakt het ons niets uit wie de Hof van Twente gaat helpen besturen en gaat het stembiljet bij het oud papier?

Staan we daar op het stembureau; kleuren we het vakje van de lijsttrekker in of het vakje van die man/vrouw die we kennen? In dat geval brengen we een voorkeursstem uit.

Kiezen we de partij die onze ouders al kozen (“aait zo doane”) of kiezen we een partij in wiens standpunten we ons kunnen vinden?

Daarmee zijn we er nog niet; we kunnen woensdag ook nog voor iets anders kiezen; mag de AIVD jou filmen in de sauna? Oh pardon; ik bedoel; indien nodig jou afluisteren? Als je daar een mening over kwijt wilt dan kies je voor de – 2 vliegen in 1 klap – benadering en neem je vooral ook je pas voor het referendum mee op 21 maart.

Ik ben wel benieuwd naar het opkomst percentage per kern, en benieuwd welke wethouders de komende vier jaar aan het roer zullen staan.

Vandaag moet ik weer een keuze maken; 2 dingen op 1 middag heb ik. Beide moet ik bezoeken.

Debat en kleinzoon 1 jaar. Kiezen. Ik ga debatteren met mijn kleinzoon.

Ik wens u veel wijsheid woensdag; welke keuze u ook maakt; als u maar voor uzelf kiest.

Diny