Zorgen, is iets waar we bijna allemaal dagelijks mee bezig zijn. Zorgen voor onze kinderen, ouders, onze naasten, of gewoon de zorgen om de alledaagse dingen. Zorgen is niet alleen iets wat we doen, maar zorgen is ook iets wat we hebben. De één meer als de ander, maar niemand is zonder.

Sinds een aantal jaren is de zorg business geworden waarin veel geld om gaat en er jammer genoeg wel eens veel aan de strijkstok blijft hangen. We kennen allemaal de voorbeelden van de zorgboerderijen, mantelzorg- en werkgelegenheidsprojecten voor mensen met een beperking of een achterstand op de arbeidsmarkt.

Zo’n dertig jaar geleden hadden we dit soort initiatieven nog niet, maar ook toen waren er mensen waar voor gezorgd moest worden en dat gebeurde ook. Zeker in een plattelandsgemeente als Markelo. Ouders en kinderen woonden vaak bij elkaar in, waarbij de kinderen de zorg hadden om de ouders ‘an ’t eane te breng’n’, hetgeen zelfs notarieel werd vastgelegd als een boerderij werd overgenomen. De eigen zorgboerderij en de mantelzorg waren geregeld en dit werd heel gewoon gevonden. Sociale werkvoorzieningen waren er ook nauwelijks, maar ach, bij bedrijven als de coöperatie, de melkfabriek, de Klumper of op de boerderij was er op ieder niveau wel werk te vinden.

Is het nu dan beter of slechter…. Het is nu anders.

De zorg was deze week ook nog in het nieuws. Oud Markeloër Jos de Blok die een aantal jaren geleden Buurtzorg oprichtte als tegenhanger van de gevestigde orde in de zorg haalde de media. Uit het artikel dat ik las op Maarkelsnieuws bleek toch wel dat de Blok best wel goed is in de ouderenzorg en de zorg voor zich zelf.

Afgelopen weken waren er ook zorgen om de dieren in de Oostvaardersplassen. Doordat er veel te veel koeien, paarden en edelherten in het ‘wild’ leven, hebben ze ‘s winters niets te vreten, waardoor er vele honderden van de honger sterven. En dit kan zomaar in Nederland. Als boeren maar iets verkeerd doen worden ze meteen aan de schandpaal genageld. Één fout in de administratie en het woord fraude staat meteen met hoofdletters geschreven.

De grote grazers in de Oostvaardersplassen is een totaal uit de hand gelopen project, gesponsord door de Postcodeloterij, waarvan de verantwoordelijken hun ongelijk niet willen toegeven. En waar blijft dan de Partij voor de Dieren… Die zijn stil, doodstil.

Zorgen staat momenteel ook op de politieke agenda en wel om zoveel mogelijk stemmen binnen te krijgen. Daarvoor wordt dit jaar zelfs een rondrijdende stembus ingezet. De bus zal een bezoek brengen aan de jongste en oudste stemmer van de Hof. Ze zullen wel denken: “hoe meer stemmen, hoe meer vreugd”, maar wordt het er anders van? Ik denk het niet.

En tot slot. Wie zorgt er dit jaar voor de bloemen in het centrum van Markelo? De nieuwe ondernemersvereniging of de gemeente? Geen zorgen, want ‘de tied zal ’t lear’n’.

Leu, loat oe good goan!

Jan Henk Berendsen