Blunders! Als er medailles voor zouden worden uitgereikt stond ik waarschijnlijk op eenzame hoogte bovenaan. Dan was ik koning, keizer en admiraal tegelijk. Het is echt verschrikkelijk hoe het me soms gebeuren kan.

Ik kom hierop, omdat ik vorige week een zakelijk tripje naar Oostenrijk maakte. Ik was in de gelukkige omstandigheden dat ik een nieuw type winterband van ons Chinese huismerk Sailun mocht testen in de sneeuw. Ik was daar met een paar NL collega’s, er waren ook andere Europese dealers en natuurlijk de voltallige Chinese directie van ons huismerk. Om een lang verhaal kort te maken, onder het testen hadden we zo nu en dan ook korte pauzes die zich uitstekend leenden voor een kort sneeuwballengevecht. Ik werd bekogeld en was in de vaste veronderstelling dat het een NL collega was die dat deed en wilde hem dus terugpakken. Ik stormde op de dik ingepakte collega af en sprong hem op de rug om hem neer te halen en in te peperen met sneeuw. Toen ik op de grond lag met hem bleek dus dat het niet mijn collega was, maar keek ik recht in de spleetogen van de CEO uit China!! Oeps! Foutje!

Ook was ik een keer op Kreta met vrienden. Een jeepsafari stond op het programma. En wij kregen echt een heel erg ‘lekker wijf’ erbij in onze jeep. Joecheieiee!! Totdat alles werd omgegooid en zij in een andere jeep moest. Wij kregen daar een oudere, zeer  bruingezonde man voor in de plaats. Ik dacht dat hij Grieks was dus ik schreeuwde toen hij instapte:  “Hebben wij weer hoor…krijgen wij weer zo’n oude Griekse zak in de jeep”. Waarop de aardige man in keurig Nederlands vroeg: “Goedemiddag heren, dit is mijn plek voor vandaag?” Auw!

En helemaal erg was een zakelijke afspraak met een nieuwe leverancier. De man, met een gezicht dat me direct al niet aanstond, kwam binnen en vroeg waar de wc was, dus ik wees hem de weg. Op dat moment komt een collega binnen en begon ik te claxonneren dat die nieuwe leverancier al geen schijn van kans had, omdat zijn arrogante kop me niet aanstond en er iets ‘woonwagenkamperigs’ in zat. Waarschijnlijk had hij alleen maar een heel kort plasje gedaan en mijn tirade gehoord, want bij terugkomst zei hij doodleuk “Ik woon gewoon in Zwolle in een rijtjeshuis hoor”!! AAAHHH..ik ging door de grond. Wonder boven wonder zijn we nog wel tot zaken met elkaar gekomen.

Bij de Olympische Spelen wordt gelukkig ook geblunderd. Denk maar aan 8 jaar terug in Vancouver. Sven Kramer die een wissel mist op de 10 km. En nu blundert hij weer op die voor hem meest belangrijke afstand. Zou Gerard Kemkers niet héél stiekem in zijn vuistje lachen en denken dat het dus ook met een juiste wissel niet lukt?

Ook in Markelo wordt er volop geblunderd door de jaren heen. Denk maar aan de gevreesde drempels die er eerst in, dan uit, dan weer in en later toch weer uit moeten! Maar we hebben nu een dorpsraad die heel herkenbaar in beeld begint te komen en ons hopelijk voor veel blunders kan behoeden. Te beginnen met mooie plannen voor de inrichting van de Grotestraat. Gaaf! Ik kan niet wachten tot de ‘Huiskamer van Markelo’  klaar is. Als het wordt zoals op de schetsen, word ik heel blij.
Maar nu borrelt bij mij direct de vraag wat dan in navolging hiervan de ‘Slaapkamer van Markelo’ gaat worden? De Markelose Berg met haar donkere plekjes? Dan wil ik wel graag aansluiten bij de klankbordgroep. Brainstormen over slaapkamerpraktijken ligt mij namelijk wel. En de Markelose Berg ken ik op mijn duimpje. Dus een betere combi is er niet.

Nu komen veel blunders door onvoorziene omstandigheden, maar nu ik over die van mij aan het nadenken ben denk ik dat die bij mij maar door voornamelijk 1 aspect komt. En dat is mijn veel te grote ‘bek’. Dus mocht het mij ooit weer gebeuren en iemand van jullie is er getuige van, dan mogen jullie me er rustig op aanspreken hoor. En dan zal ik proberen eerst te denken en dan te schreeuwen. Maar waarschijnlijk zal me dat wel niet lukken in dit leven.

Wens jullie een mooie week met prachtige blunders. Want in de meeste gevallen wordt het leven daar alleen maar lachwekkender van. Toch?

Niek