Een van de tradities die nog altijd springlevend is, is het nieuwjoarwinnen. Hoewel het in de loop der tijd wel wat veranderd is, de essentie is nog steeds hetzelfde. Eerder werd er door de ‘kearls’ op nieuwjaarsdag nieuwjoar gewonnen. Later in januari en soms wel tot ver in het voorjaar werden er dan nieuwjaarsvisites gehouden. Onze opa zei altijd “met de ni’jjoarsvisiten dan kump d’r ni’js lös, woar of neet woar”. Dat is nog steeds zo.

Tegenwoordig worden de nieuwjaarsvisites aangevuld met recepties en borrels. Ieder zichzelf een beetje respecterende club houdt wel zo’n borrel aan het begin van het jaar. Afgelopen zondag was er het ni’jjoarwinnen van de boerenkapel bij De Haverkamp. Mooi dat dit weer is teruggekeerd op de Markelose agenda. Een geneugelijk gebeuren met ‘allemoal kunnig volk’. Diegene die de smaak goed te pakken had kon ’s middags nog een keer nieuwjoarwinnen met Boh Foi Toch bij de Tasca. Feestje gemist? Deze zondag is er nog een herkansing om met Boh Foi Toch het glas te heffen op het nieuwe jaar.

Op de nieuwjaarsbijeenkomst komt vaak wel genoeg volk, maar wat mij zorgen baart is de terugloop van het aantal leden en vrijwilligers bij veel verenigingen. Blijkbaar hebben we met elkaar nergens tijd meer voor. Uiteraard (en gelukkig) zijn er uitzonderingen, maar ik zie helaas dat bij verschillende verenigingen met name de jongere leden als eerste weer afhaken.

Je hoeft al helemaal niet aan te komen met extra inspanningen zoals een inzamelingsactie of het draaien van bardiensten en de grootste ramp  voor veel organisaties is wel het krijgen van bestuursleden. Waar zijn we dan met z’n allen zo druk mee?

Misschien is het toch wel het verschil van beleving tussen de oudere en jongere generatie. Eerder waren we waarschijnlijk wat meer plichtsgetrouw dan nu, er werd minder snel ‘nee’ gezegd. Vandaag de dag hebben we het over ‘qualitytime’, ‘het moet leuk zijn’ en ‘je moet er energie uit halen’. Maar wil je wat van de grond af krijgen of in stand houden, dan moet je er soms ook echt de schouders onder zetten en als je dat met z’n allen doet, dan geeft dat ook voldoening.

Belangrijk is het om op een goede manier met je leden of vrijwilligers om te gaan. Een complimentje doet meer dan klagen over wat er niet deugt, alleen heeft dat niet altijd iedereen in de gaten. Afgelopen week hoorde ik nog een paar voorvallen van Markeloërs die zich vele jaren met ziel en zaligheid hadden ingezet voor een vereniging en op het moment dat ze aangaven te willen stoppen, kon een fatsoenlijk bedankje er nog niet af. Als je deze mensen nu wel een stukje waardering had gegeven, dan had je hele goede ambassadeurs overgehouden.

Komende week ga ik maar eens even naar de nieuwjaarsborrel van ‘Ondernemend Markelo’, de opvolger van de Ondernemersvereniging Markelo. Ik hoop dat ze met de nieuwe club heel veel enthousiaste ondernemers en vrijwilligers bij elkaar krijgen waar we als Markelo trots op kunnen zijn.

Leu, ne fijnen zundag!

Jan Henk Berendsen