Bijna weer een jaar voorbij.

2017 overdenkend ben ik dankbaar dat mijn naasten en ik tot vandaag gezond zijn. Tot vandaag, want morgen kan alles anders zijn, dat is de realiteit. In onze vriendenkring en werkomgeving maken we ziekte en verlies mee. Dat hakt erin. Zij die dit moeten dragen staan op ons netvlies. Uit de grond van mijn hart wens ik hen de kracht de feestdagen door te komen en in het nieuwe jaar toch de lichtpuntjes te zien.

In maart 2017 de geboorte van ons vierde kleinkind Kai; een spannend hoogtepunt en altijd weer een wonder. Ook in maart mocht ik mijn eerste column schrijven voor Maarkelsnieuws. Ik doe het met heel veel plezier en op deze plek een groot compliment voor iedereen die betrokken is bij Maarkelsnieuws; jullie brengen gedurende het jaar Markelo op alle fronten actueel en breed in beeld. Hulde!

In juli kreeg Jan een vervelende blessure die hem een tijdje minder mobiel maakte maar gelukkig zonder ernstige gevolgen. In augustus een fantastische Dorpsfeest-zaterdag beleefd met de kameraden want Schutterskoning 2016 Gerrit Vruwink opgehaald van huis en naar het nieuwe Feestterrein gebracht. Schitterend dat we er bij mochten zijn; deze groep is hecht en het voelt warm daar deel van uit te mogen maken. In september had ik een uitdagende promotie in mijn werk. In mijn vrije tijdsbesteding heb ik deze zomer een stapje terug gedaan waar het toneelspelen betreft en in november stond er een interessante bestuursfunctie op de stoep. En nu staat de fairybell weer in de tuin, de kerstboom in de kamer en Queen nummer 1 in de Top 2000.

Mijn weken zijn goed gevuld met 4 werkdagen, 1 oppasdag, wat nevenfuncties, huishouding, tuin en administratie. Daar komt nog bij het regelen van allerlei zaken (wat ik graag doe) en vooral; de sociale uitjes. Of het nu een verjaardag, bruiloft, toneel, vriendenavond of wat voor evenement ook is; ik geniet ervan. Mensen ontmoeten, in gesprek gaan, nieuws horen, leren van ervaringen van anderen, horen dat ze soms dezelfde kleine problemen hebben als ik, openheid in hun verhaal bemerken, samen lachen en soms samen huilen. Contact maken en belangstelling hebben voor wat een ander bezighoudt. Zelf ook je verhaal kwijt kunnen. Het gevoel hebben dat je op de hoogte blijft van allerlei zaken en tegelijkertijd het besef dat je ouder wordt. Dat een aantal uitjes toch echt alleen voor jongeren bedoeld is. Dat je niet perse de hele avond aan een statafel wilt doorbrengen maar ook wel korte tijd een stoel onder je gat wilt. Dat ik het heerlijk vind om he-le-maal los te gaan met dansen op gave muziek maar dat je je stiekem moet afvragen of je niet voor gek staat (wat me dan weer niet kan schelen) en dat je je pijnlijk realiseert dat je dat geen uren meer kunt volhouden.

Ik vind het belangrijk om op de hoogte te zijn van het reilen en zeilen van onze kinderen. En van hun vriendinnen. Of het ze goed gaat, of ze ergens mee zitten. Ik heb niet de illusie dat ze mij altijd het naadje van de kous vertellen maar ik kan goede gesprekken met ze hebben. Hier en daar geef ik ongevraagd advies – ik kan het niet laten – en ik hoor hoe ze zich ontwikkelen in hun werk. Ik ben trots op ze! Ze reizen ook; voor het werk of op vakantie. Ik ontvang graag een appje als ze “goed over zijn”. Fantastisch dat er dan ook nog gekke foto’s worden bijgevoegd met grappige teksten. Leve de Peurtje-app. Variatie genoeg; een huwelijksaanzoek tijdens een weekend weg op Texel, 11 uur op een wielrenfiets om een vet hoge berg te beklimmen in Karinthië, een helse rit op een paard in Columbia en motorbiken in Vietnam. Actief, energiek en sportief. Dank zij mijn onmisbare iPhone zie ik het langskomen. Heerlijk. Het blijven toch je kinderen hè?

Ik hoop en verwacht dat ik in 2018 met de hierboven beschreven dingen door kan gaan. Dat ik die energie en drive vast kan houden. Dat ik na de oliebollen en het vuurwerk mijn goede voornemens kan waarmaken. Op gewicht blijven is er één van. Ik kan nootjes en chocola bijzonder slecht weerstaan. Nog vaker sporten met Ria, mijn buurvrouw; de tijd ontbreekt mij dikwijls. Kortere columns schrijven; vanaf de eerste in het nieuwe jaar ga ik het echt proberen! Overigens zou het verfrissend zijn om een jonge (vrouwelijke) collega-columnist aan het rijtje toe te voegen.

Ik zal nieuwjaarsrecepties bezoeken en ook naar Niejoar win’n met de Grösmeijers gaan. Super dat deze traditie weer opgepakt is. Ik roep de jongelui van Markelo op vooral te gaan; een gezellige manier om samen het nieuwe Maarkelse jaar te starten. Laat het niet vergrijzen maar een gezonde mix van alle leeftijden zijn.

In februari zal half Markelo weer op de latten staan. Wij gaan vieren dat Jan 60 wordt. Nee, niet confronterend, dat getal; gewoon blij dat we het kunnen vieren.

In maart de verkiezingen van de Gemeenteraad. Welke wethouders zullen onze zaken behartigen? Hebben jullie al subsidie aangevraagd voor de asbestverwijdering? In april ga ik de kippen en eieren weer buiten zetten voor Pasen en vieren we Koningsdag. Een enkeling is schijnbaar bang dat de complete Koninklijke familie én het kabinet door een bom wordt weggevaagd en wil op een geheime plek reserve bestuurders voor ons land herbergen. Gelukkig zie ik het leven van de zonnige zijde en verheug ik me al op Hemelvaart, Pinksteren, de vierdaagse en de triatlon in mei. Op Moederdag staat een reünie gepland van mijn familie. Dit jaar ben ik aan de beurt voor de organisatie. Mijn familie woont verspreid door Nederland maar vanzelfsprekend zal ik hen een programma in Markelo voorschotelen. Horeca gelegenheden genoeg waar we op adem kunnen komen. In juli zijn wij persoonlijk betrokken bij de “Kösterskoele” waar het jaarlijks 10 avonden volle bak is vanwege het Openluchtspel. Augustus staat in het teken van het Dorpsfeest, dat in 2018 , zo verwacht ik, verder verfijnd zal worden op de nieuwe stek. Wat een werk is daar in 2017 verzet! En wie weet…. In 2018 Frűhschoppen met SpiekerJozef, om mijn collega van vorige week te citeren. Voor december adviseer ik de organisatie van de Midwinterwandeling een hoog gelegen parkeerterrein te kiezen zodat het evenement kan doorgaan.

In ons Maarkel wordt in 2018 weer genoeg georganiseerd. Door een heleboel actieve mensen. Ze zijn niet altijd zichtbaar en op de voorgrond. Ze doen wel hun best. En wie niet organiseert neemt deel. Ook belangrijk. Als er niemand komt slaagt het niet. Ondernemers, zakenlui, bestuurders, agrariërs, vrijwilligers, verzorgenden, mantelzorgers, mensen in alle categorieën die je maar noemen kunt; we hebben ze allemaal in Markelo. Ik ben er blij mee. Dat maakt dat we een leefbaar Markelo kunnen hebben in 2018. Ik ben vooral blij te zien dat ook jonge Markeloërs goed gedijen in ons dorp. En er plezier hebben. Fijn!

Ik neem met kerst wat gas terug en ga een goed boek lezen, gezellige muziek luisteren en zaken afhandelen waar ik niet aan toe ben gekomen. Zodat ik met een lege kop en alles op de rit 2018 in kan. Veuroet kiek’n.

Ik wens u gezellige feestdagen en in het nieuwe jaar Gezondheid, Geluk, Humor, Optimisme, Verbondenheid, Verdraagzaamheid en vooral: GENIET VAN ELKE DAG!

Diny