Goedemorgen! Alle klokken al aangepast aan de wintertijd?
Vanavond zal het vroeg duuster zijn. De gezellige wintermaanden breken aan. Voor sommigen, die een dierbare hebben verloren, een moeilijke tijd. En voor pessimisten dubbel duuster.
Ik prefereer het licht te zien. Vannacht bleven onze kleinkinderen bij ons slapen. Als je dan vanochtend die energieke koppies ziet schijnt voor ons de zon. Nee, we zijn niet meer zo jong, maar mogen dit beleven. Telkens weer lichtpunten; ook de betrokkenheid bij de ontwikkeling van onze kinderen; allemaal dertigers nu.
Twee van onze zonen, Roy en Rudy, zijn afgelopen maandag in het zonnetje gezet bij Sportclub Markelo omdat ze 25 jaar lid zijn. Ze hebben daar heel veel plezier beleefd. En wij als ouders met hen. Destijds konden ze niet wachten tot ze mochten beginnen. Eerst bij de F-jes, allemaal op een kluitje. Voor de training bij het ballenhok elkaar verdringen in de rij totdat de trainer kwam om de deur te openen. De trainers en leiders, die met inzet van veel vrije tijd en energie probeerden de beginselen van het balspel bij te brengen. Vooral samenwerking is vrijwel onmogelijk op die leeftijd.
Wij als ouders reden mee naar wedstrijden, moedigden aan. De luide roep van mij langs de lijn “die had je kunnen hebben” leverde mij ’s avonds thuis de opmerking op “dat ik nooit weer mocht komen om te kijken”. Kampioenschappen gevierd, spandoeken gemaakt, tenues van het team gewassen (ik heb me zó vaak afgevraagd waarom die broekjes wit waren). Sokken vol gras. “Kun je misschien voorstellen dat iedereen zijn eigen sokken recht trekt in de kleedkamer?” “Ma-ham; dat ga ik ècht niet vragen hoor”.
Sint op de voetbal , met de meest gekke cadeaus en gedichten naar huis. Voetbalkamp; een uitputtingsslag. Ze gingen studeren in Utrecht, maar kwamen dikwijls op zaterdag naar Markelo voor de voetbal. En voor de kantine. Omdat de voetbal in Markelo een sociale functie heeft, omdat je er vrienden maakt, omdat je je team niet wilt laten stikken. En nu na 25 jaar nog bij Sportclub aan de bal omdat vriendenteams getolereerd worden. Een gouden formule. Voor velen een ontspannend lichtje in het weekend.
Ik heb buiten al wat verlichting aangebracht. Daar houd ik van, liever 2 maanden voor kerst dan 1 dag erna. En geen LED maar ouderwetse gele lampjes. Ik weet precies waar ze nog gloeilampen verkopen. Ze geven meer sfeer. Lak aan energiebesparing wat dit onderdeel betreft. Als straks de boerderijverlichting voor het laatst brandt, wordt het echt duuster in Markelo. Maar niet lang; er is snel weer feestverlichting in het centrum .
Het verzetten van de wijzers heeft wellicht zijn langste tijd gehad; ons kersverse kabinet inclusief onze kleine Generaal is er volop mee bezig. Dat Ank opvallend geel durfde te dragen tijdens de beëdiging maakte het bordes helemaal licht. Modelletje flatteus of niet; ik verwacht dat “fuske” flink met de riesebessum door Defensie zal gaan en gigantisch orde op zaken zal stellen.
Oorlog; dat is echt duuster. In dat kader wil ik hieronder vast oefenen voor Sint met een gedicht:
Een man, geboren in Markelo op een boerderij,Hij zet Markelo op de kaart, daar is hij als de kippen bij.
Politicus, zanger, columnist, organiseert klucht, kerkentour en boekenbal.
Dat alles in en voor Markelo; een netwerker bovenal.
Je respecteert hem of juist niet.Het ligt eraan hoe je zijn inspanningen ziet.
Nee, ik ben geen fan van het Brookduo liedje
En loop hem niet achterna als een mietje.
Maar dat Koningin en prominenten naar Markelo kwamen, daar heeft hij voor gezorgd.
Niet zelden werden daardoor financiële bijdragen in brede vorm voor ons dorp geborgd.
Zijn jarenlange werk voor het Canada comité wil ik hier graag belichten.
Veteranen in Markelo; gastgezinnen vervulden hun plichten.
Drie keer de Cycle Liberation Tour
Verbinding van Markelose en Canadese jeugd; historisch voer.
Lof zwaait hij weg; hij roept “We doen het samen”.
Correct, dat kunnen we beamen.
Maar toen 2 weken geleden de bestuurswisseling aan de orde was,
Grijzen uit het comité en jongeren nu vol gas,
Heeft Oplaat alle betrokkenen publiekelijk geëerd.
Tot mijn verbazing heeft niemand hèm bedankt; dat voelde bij mij heel verkeerd.
Het was geen opzet, niemand nam het initiatief.
En dat is nu net wat jij altijd doet Gert-Jan; het voortouw pakken, iets nieuws opstarten; commentaar neem je daarbij voor lief.
Jarenlang hebben Markeloërs samen met onze bevrijders herdacht en gevierd, ze werden opnieuw onze vriend.
Gert-Jan; bedankt voor al je bemoeienis hiermee in, voor en met Markelo; dikke duim; je hebt ‘m verdiend!
Mensen, zoek of maak actief het licht, dan wordt het nooit duuster.
Diny