Als enige vrouwelijke columnist wil ik graag wat aandacht van de mannen voor dit onderwerp.

Meer dan de helft van de lezers haakt nu af; dit gaat niet over Markelo. Suf onderwerp. Sorry Maarkelsnieuws; ik maak het toch effe af.

365 dagen per jaar moet er iets gedaan worden in de huishouding. Lang geleden was het huishouden een taak die voornamelijk door vrouwen werd uitgevoerd. Ze hadden immers één welbekend recht en dat was – jawel – het aanrecht. Haha. Spijtig dat we daar destijds massaal ingetrapt zijn. We kregen een tussen-de-bedrijven-door opleiding van onze moeders en vanaf dat moment werden we klaargestoomd en ook meteen ingeschakeld voor de vrouwelijke plichten. Of je als jong meisje kibbelde wie er moest afdrogen of dat je trots was dat je een mouw van een overhemd naar behoren kon strijken; de basis voor een leven lang huishouden was hiermee gelegd.

Ik heb een beetje pech gehad; ik had een moeder die veel op de boerderij moest werken en weinig tijd had voor het huishouden. Bovendien interesseerde het koken haar bitter weinig. Geen geschikte opleider. Samen met twee vriendinnen heb ik een seizoen kookles gevolgd in de avonduren. Veertien jaar waren we destijds. Voor de basis weet je wel; karbonade braden zonder dat het zwart uit de pan komt, aardappelen goed gaar koken, groente fatsoenlijk vitaminerijk bereiden. Geen fratsen zoals appeltaart of tapas. Het heeft er toe bijgedragen dat het koken mij ging boeien en ik kan een redelijk gevarieerde, gezonde en smakelijke maaltijd serveren. De ‘specials’ zijn in een later stadium geoefend.

In de meeste gezinnen wordt momenteel gekookt door degene die het eerst thuis is. En soms zijn jullie mannen dat; Bravo dat jullie de pollepel hanteren!  Is mij nog nooit gebeurd. Manlief is weliswaar zelden eerder thuis, en als dat wel het geval is heeft hij spoedeisend werk op het erf. De vijf keer per jaar dat hij per se wel voor het eten moet zorgen biedt de snackbar of de chinees uitkomst.

Als vrouwen koken worden tijdens het koken spullen alvast afgespoeld en opgeruimd, intussen de tafel gedekt en nog plenty klusjes gedaan die niets met koken van doen hebben. De meeste mannen zijn super geconcentreerd op het koken, het aanrecht staat tjokvol en de keukenkastjes zijn leeg. Alle aanwezige ingrediënten en gereedschappen zijn in gebruik. Mocht het een ovenschotel zijn, dan gaan ze intussen tv kijken of met hun telefoon in de weer. Tijd die natuurlijk beter gebruikt kan worden om de was in de droger te doen of de badkamer een goede beurt te geven.

Het inhuren van een interieurverzorgster biedt verlichting van de huishoudelijke taken maar nooit volledige ontheffing. Zie het als een vergelijking met ons huidige demissionaire kabinet; ze blust brandjes en past op de winkel maar de algehele sturing, de actie in de taxi, die ontbreekt. De bulk blijft liggen.

5% (gokje) van de mannen zijn geboren voor de schort. Ze zijn waarlijk handig en pakken het huishouden efficiënt aan. Het genre dat galant het bezoek ontvangt in de hal en hen uit de jas helpt, het genre dat ’s morgens een kopje thee gereed heeft, het genre dat op het idee komt om te ontkalken. Tegelijkertijd vind ik dat type man een beetje bedreigend voor ons; zij laten het lijken alsof wij het hele gebeuren opblazen, alsof het huishouden maar een fluitje van een cent is.

Mannen zijn voorzichtig begonnen met taken in de huishouding op het moment dat vernuftige, ontlastende apparatuur de intrede deed. Vaatwassers, drogers, robot stofzuigers; mannen omarmen deze volautomaten en zijn trots als een pauw dat ze er – incidenteel – mee werken.  Nu moet ik toegeven dat het huishouden een stuk gemakkelijker is geworden met superdoekjes voor de ramen, strijkvrije kleding, kant-en-klaar maaltijden, supermarkten die ’s avonds en op zondag geopend zijn, en antibacteriële wegwerpdoekjes. Voor de kids heb je dan de pampers, snoetenpoetsers en Olvarit potjes. Binnenkort komt Apple met een speaker op de markt, die werkt op stemcommando’s. Voor $ 349 ben je de man en kun je je huishoudelijke apparaten ermee aansturen. Appeltje eitje.

Mannen; waarom wil ik jullie aandacht?  Het gaat erom dat wij vrouwen constant – lees: elke dag, ieder moment – het gevoel hebben dat we de regie moeten houden, omdat het huishouden gewoon spaak loopt als we dat niet doen. Want; we moeten vragen of jullie de vaatwasser en keer willen uitpakken, jullie vuile was belandt om onbegrijpelijke reden niet in de wasmand, vieze ramen zijn voor jullie geen trigger om ze te zemen; morgen wordt toch weer regen verwacht. Jullie verrijzen niet spontaan van de bank om bezoek van een drankje of hapje te voorzien. Vanuit jullie ooghoeken zien jullie niet de spinrag in de hoek van de kamer, jullie kunnen nu eenmaal niet vier dingen tegelijkertijd succesvol afronden.

Wij vrouwen verplaatsen graag regelmatig meubels en dingen in huis; het is altijd een verbetering. Mannen klagen dagenlang dat ze niets meer kunnen vinden. Zelden of nooit komen jullie op het idee dat het beddengoed gewassen moet worden. Verrassen jullie ons wel eens door de koelkast of vriezer schoon te maken? Jullie vullen het bier in de koelkast aan maar de flesjes met oudere datum blijven lekker onderop liggen… En dan de planning; op het werk zijn jullie er steengoed in maar thuis…. We plannen en repeteren eindeloos de sociale afspraken, want laten we het aan jullie over dan zijn er uitsluitend dubbele boekingen. Als we jullie iets belangrijks vertellen terwijl jullie lezen of tv kijken, wordt dit niet door jullie opgeslagen. Verspilde moeite. Vrouwen daarentegen kunnen op hetzelfde moment jullie verhaal aanhoren, het journaal in zich opnemen, roeren in de pan, een mail versturen en signaleren dat de hond uit moet. Op hetzelfde moment ja, dat lezen jullie goed.

Mannen en huishouden; het is het net niet. Hoe je het ook wendt of keert; vrouwen blijven het leeuwendeel voor hun rekening nemen. Wij managen dat vanwege ons aangeboren supertalent dat multitasking heet.  We zien alles, merken alles, voelen het aan, doen het op tijd, snel, grondig, zonder klagen. En vooral TEGELIJK.  Ik ken geen man die dergelijk talent op huishoudgebied heeft.  Management goeroes (mannen!) vertellen dat multitasking niet werkt want dat je maar één ding goed kunt doen. Onzin! Ook anno 2017 houden vrouwen de huishouding draaiend. Ik realiseer me dat deze uitspraak behoorlijk traumatisch kan overkomen bij sommige mannen. Dat is ook de bedoeling.

De crux is dat het ons vrouwen gaat om het gevoel. Dat we merken dat mannen vanavond de sport laten schieten omdat de garage nu echt eens opgeruimd moet worden. Dat we weten dat mannen dagelijks worstelen met de vraag wat we nu weer zullen eten. Dat we zien dat hij de strepen uit de pot borstelt. Partners in crime; het schept een huishoudband, het snoert ons vrouwen de mond, het geeft ons rust.

Gelukkig zijn mannen goed in een heleboel andere zaken. Toch daag ik jullie uit; verras ons vrouwen eens in de huishouding. Kraak mijn stelling. Jullie beloning is een volledig ontstresste vrouw aan je zijde.

Kearls; succes!

Diny Ebbekink