Afgelopen week werd er op Maarkelsnieuws en in de krant weer geschreven over het ‘Plan Mooi Markelo’, ofwel  de voormalige ‘Melkfabriek’. Dit keer aangevuld met de titel ‘verhalen uit een spookfabriek’, compleet met fotoreportage. Naast het feit dat vele Markeloërs het toejuichen dat in mei eindelijk de sloop van start gaat, zijn er ook veel Markeloërs die zich met enige weemoed realiseren dat er een stukje historie gaat verdwijnen dat vele decennia lang onlosmakelijk met Markelo verbonden was.

Als kinderen gingen we het trapje op om kaas te halen bij Willem Brookman of bij Get Roelvink. Er werd altijd even een praatje gemaakt met de klanten, ja dat kon toen nog. Binnen was het er altijd koud, maar de gemoedelijkheid maakte veel goed.

De sloop zal in mei beginnen en tot en met september duren. Ik hoop maar dat de sloop wat sneller gaat en voor de bouwvak is afgerond. Het zou toch jammer zijn dat tijdens het dorpsfeest, als duizenden feestgangers ons prachtige feest bezoeken, het terrein een aanblik geeft van verwrongen staal en grauwe betonbrokken, zoals we die kennen uit oorlogsgebieden. Maar ja, het moet toch eerst slechter worden, voordat het beter wordt, dus nog maar even vol houden!

Afgelopen week konden we ook weer naar de stembus. Een referendum of we ‘voor’ of ‘tegen’ een associatieverdrag met Oekraïne zijn. Zelf stem ik alleen als er ‘kunnig volk’ op de stemlijst staat, dus deze keer heb ik overgeslagen. Ik heb mij echt afgevraagd wat nou de zin van dit referendum is. Nu zijn we er inmiddels achter dat het merendeel tegen is, maar wat gaat er nu verder gebeuren? Onze pa zij altijd al wel “het is d’r enen groten pröttel en det wordt nooit aans”.

Een ander opmerkelijk nieuws kwam deze week uit de groene hoek. We weten allemaal dat Markelo een plattelandsgemeente is, maar nu blijkt dat er ook mensen zijn die toch graag wat anders kweken dan wat de gemiddelde Markeloër in zijn tuin heeft staan. Normaal gesproken kan men mij bij ieder nieuwtje exact vertellen bij wie en waar het was, maar deze keer kon ik er slechts naar raden. De meesten die ik er naar vroeg hadden de zelfde reactie ‘ik heb miene plantjes nog’.

Tot slot: Vrijdag was het 71 jaar geleden dat Markelo is bevrijd van de Duitse bezetters. Vorig jaar werd de bevrijding nog groots gevierd, maar dit jaar zag je maar bij een enkel huis de rood-wit-blauwe vlag wapperen. Toch wil ik een ieder oproepen om nooit te vergeten wat vrijheid voor ons betekent. Zeker in het licht van de gebeurtenissen van de afgelopen tijd, waarbij de aanslagen van IS wel heel dicht bij komen.

Leu ne goeien zundag en loat ’t oe good goan!

Jan Henk Berendsen