Op donderdag 30 juli a.s. is er weer de Fokveedag met de Kalverkeuring.
In het voorjaar beginnen de eerste discussies al. Welk kalfje gaat mee naar de keuring? De boer heeft daar een totaal andere kijk op en mening hierover dan de kinderen. De kinderen gaan voor een lief kalfje dat mooi is van kleur en leuke vlekken heeft. De boer is meer prestatiegericht. De eerste stalkeuringen hebben inmiddels plaatsgevonden en dan wordt er geoefend met het kalfje. De een heeft daar meer geduld voor dan de ander. Ieder kalfje heeft een eigen karakter net als elk mens.

De jongste doet mee omdat zijn zussen ook meedoen. Hij laat alles aankomen op het laatste moment. Het oefenen moet nog eventjes een aantal dagen voor de grote dag beginnen. De zussen oefenen al enkele weken. Zij manen hem iedere keer: “Ga eens oefenen, wij doen dat niet voor jou!”. Zijn reactie: “Komt wel goed, het kan nog wel!” . De zussen strijken toch over hun hart en nemen hun broertje maar weer op sleeptouw . Het uiterlijk van de kalfjes (het zogenaamde toiletteren) is een belangrijk onderdeel. Iedereen doet zijn/haar best om het kalfje te scheren. De boer staat erbij te kijken en geeft aanwijzingen. Of deze altijd op worden gevolgd is nog maar de vraag. Iedereen weet het beter en er worden hevige discussies gevoerd, zo erg soms, dat ik maar even een kijkje in de stal neem om te kijken hoe de zaken ervoor staan.

Een dag van tevoren begint de spanning verder op te lopen. De kalfjes moeten worden gewassen. Wie gaat er eerst, wie heeft geluk met de kleur van de vacht van een kalfje? Een heel wit kalfje moet natuurlijk wel hagelwit worden. Is het kalfje schoon, dan gaat het natuurlijk weer in de poep liggen en kun je weer opnieuw beginnen. Zij staan natuurlijk niet te wachten op de douchebeurt met heerlijke geurende shampoo. Dus rustig stilstaan is er niet altijd bij en af en toe gaat er een op de tenen staan, lopen ze voor en achteruit, zwaaien met de staart…. De onderlinge discussies over het wassen, opruimen en alles klaarzetten voor de grote dag lopen soms hoog op. ’s Avonds alle spullen inpakken, zoals hooi, dekens, wat alvast naar Herberg De Pot kan worden gebracht scheelt ’s morgens weer werk en tijd.

Op de grote dag is het ’s morgens heel vroeg opstaan. De boer moet de koeien melken en de kinderen zorgen ervoor dat de kalfjes op en top zijn. Dus nog even een laatste douchebeurt en zelf natuurlijk nieuwe klompen aan, een schone spijkerbroek met een wit shirt en bij zonnig weer een mooi gekleurde zonnehoed mee. Je moet zelf natuurlijk net zo mooi zijn als het kalfje. Ik ben druk bezig om de gemoederen te sussen als de spanningen te hoog oplopen en de vele hand- en spandiensten te leveren. Is iedereen eindelijk vertrokken, dan blijf ik achter met de rotzooi. Dus eerst de keuken opruimen en vervolgens naar de stal. De borstels en kammen liggen her en der verspreid, de deel is nat en vies, dus opruimen maar.

Inmiddels zijn de keuringen begonnen, de een heeft meer geluk en valt in de prijzen, en de ander niet. Tegen het einde van de middag komt iedereen weer thuis. De een meer tevreden dan de ander en weer volgen er leuke discussies over hoe de beoordeling was, wie er “geluk” heeft gehad. Iedereen is doodmoe en tevreden en ik krijg alle gebruikte spullen terug in de stal en keuken, dus opruimen maar weer. Tijdens het opruimen van de zolder zag ik de doos met de gewonnen bekers staan. Komt een van mijn dochters bij mij staan en zegt: ”Dat was altijd leuk mama, gezellig met elkaar naar de KOC”. Er zijn mooie herinneringen. KOC is dus voor iedereen een beleving.

Fijne zondag en veel plezier bij de KOC aanstaande donderdag.

Maarkelse Boerin