Ik zat deze week bij het ‘Jöddenkeend’ in de Kösterskoele. Voorzitter Jan Ebbekink zei voor aanvang van het openluchtspel dat het een verhaal zou worden met een lach en een traan. En dat werd het. Het ‘Jöddenkeend’ wordt door de Kösterskoele fantastisch neergezet. Een serieus verhaal dat mij in ieder geval heeft geraakt.

De verhalen die iedereen kent uit de Tweede Wereldoorlog gaan vaak over onderduikers in het westen, met Anne Frank als het meest bekende voorbeeld. Maar over joodse vluchtelingen op boerderijen in het oosten van het land weten de meeste mensen niet zo veel. ‘Jöddenkeend’ vertelt zo’n verhaal en laat zien dat ook hier de gevolgen van de oorlog zichtbaar waren.

Normaal gesproken is het lachen, gieren en bulderen in de Kösterskoele. Bij het spel van dit jaar is dat niet zo duidelijk aanwezig, maar dat maakt het stuk zeker niet minder. Misschien wel beter. Geen spelers die een waterbak in fietsen, maar teksten die raken en je doen beseffen hoe het er toen, in de oorlog, aan toe ging. 

We mogen in Markelo ontzettend blij zijn met een toneelgroep als de Kösterskoele. Mensen uit de wijde omgeving komen naar de Koele om het openluchtspel te aanschouwen. Door te kiezen voor een serieus stuk, heeft de Koele misschien wel een nieuwe bron met bezoekers aangeboord. En dat de Kösterskoele toekomst heeft is zeker, want met grote rollen voor jonge spelers en speelsters blijkt dat er veel toneeltalent aanwezig is.