Knielend 1e van links: A.Wagenaar, 3e van links: J.H.Dijkink, 6e van links: G.H.Sligman. Deze mannen waren gelegerd aan de IJssel.

Dit jaar is het 75 jaar geleden dat het leger van Nazi Duitsland ons land binnenviel waarop vijf jaar van onderdrukking volgde totdat we 70 jaar geleden werden bevrijd door het geallieerde leger. Het Oranjecommite Markelo haakt hier met Koningsdag op in met het thema 70 jaar vrijheid. De Stichting Heemkunde Markelo beschikt over archiefmateriaal uit de periode 40-45 beschikt. De komende tijd gaan we in De Oude Toren, zo nu en dan berichten et cetera uit die periode publiceren. Voor hen die de bange meidagen van 1940 en daarna de jaren van onderdrukking niet bewust hebben meegemaakt, wordt deze periode steeds meer een stuk wereldgeschiedenis.

Mobilisatie 1939
Over de Tweede Wereldoorlog, één van de grootste conflicten die de mensheid ooit gekend heeft, is al vele malen geschreven. In de uitgaven van Marclo’s Chronyke is door de Stichting Heemkunde Markelo in het verleden verschillende keren aandacht aan dit onderwerp besteed. Echter, er is nooit veel geschreven over de mannen die, slecht opgeleid en schamel bewapend, op de ochtend van de tiende mei 1940 het vaderland moesten verdedigen en een goed getraind en zwaar bewapend leger moesten tegenhouden.

Onder deze mannen waren ook vele Markeloërs, die tijdens de mobilisatie huis en haard moesten verlaten om ergens in hun vaderland de dienstplicht vervullen. Deze mannen die toen paraat stonden zijn eigenlijk een vergeten groep. Na de capitulatie kregen zij te maken met onderdrukking en terreur. Verschillende van hen kwamen in het verzet terecht. Een deel werd opnieuw krijgsgevangene, terwijl anderen als dwangarbeider naar Duitsland werden afgevoerd.

2e van rechts: B.Tempelman. Hij behoorde tot de eenheid die op 10 mei 1940 ’s morgens de IJsselbrug bij Deventer moesten opblazen.

Van een aantal van hen heeft de Stichting Heemkunde Markelo kunnen achterhalen waar ze tijdens de mobilisatie waren gelegerd. Familieleden hebben foto’s ter beschikking gesteld en verteld hoe hun vader of opa de bange meidagen heeft ervaren. Daarbij werd ook verteld dat hun vader of opa thuis slechts mondjesmaat of in het geheel niet over deze dagen wilde praten. Opdat ook zij niet worden vergeten besteden wij aandacht aan hen.