Onlangs zijn in de Tweede Kamer de algemene beschouwingen gehouden over de begroting die door allerlei “konkelefoesies” tot stand is gekomen. In een onbegrijpelijke vocabulaire bewoording probeert men ons duidelijk te maken dat het nog niet zo slecht gaat met Nederland, om zodoende de afbraak van de zorg te verhullen. In Tubantia van zaterdag 27 september jongstleden lezen wij dat onze vroede vaderen in de Hof zich ook met dit onderwerp hebben bezig gehouden. Hier lezen wij dat het college zich sterk wil maken voor een vitale economie, duurzaamheid in denken en doen en voor een toegankelijk sociaal domein waar maatwerk mogelijk blijft. Ook hier wordt gezocht naar bezuinigingen in de maatschappelijke voorzieningen. In vergelijking met circa 80 jaar geleden is er niet veel veranderd in het brengen van moeilijk boodschappen. In bloemrijke bewoordingen wordt ons duidelijk gemaakt dat de belastingbetaler het lijdende voorwerp is. Dit lezen wij in de notulen van 5 januari 1935 van den Raad der gemeente Markelo.

Mevrouw, Myne Heeren leden van de Raad.
Op deze eerste vergadering in het jaar 1935 wil by myn woord van welkom tevens de beste wenschen voegen voor U en uwe gezinnen voor het zoojuist aangevangen jaar.

Voor een groot deel betreffen mybn wenschen in het byzonder de taak welke wy in deze vergadering gezamenlyk hebben te volbrengen. Uw functie als raadslid zal juist in dit jaar veel van uw krachten vergen. Terstond op deze eerste vergadering in dit jaar welke tevens de begrotingsvergadering is zult gy de volle verantwoordelykheid van uw taak moeten voelen.
Als leidend beginsel heeft steeds voor de Raad en het Bestuur der gemeente Markelo gegolden de overtuiging dat soberheid in de gemeentelijke huishouding moet betracht worden, in de tweede plaats omdat men besefte, dat den belastingbetalers geen ondegelyke last op de schouder gelegd moest worden.

Men kon zyn beginsel steeds trouw blijven en was met dit zuinige gemeentebeheer steeds goed uitgekomen totdat ondanks dit beheer de rekening over het dienstjaar 1933 een tekort vertoonde. De landbouwcrisis, welke de inkomsten der gemeente deed dalen en de uitgaven voor werkeloozenzorg deed toenemen, was hiervan de oorzaak .

Des te betreurenswaardiger is het, dat wetsvoorstellen welke thans by de Staten Generaal aanhangig zijn; zeer vermoedelijk een deel van de opbrengst van onze belastingbetalende ingezetenen groot 5000 gulden zullen opeischen welke niet aan de gemeentebegroting maar aan het werkeloosheidsubsidiefonds ten goede zullen komen. Door belangrijke bezuigingen op vrywel elk gebied is het mogelijk gebleken een zoodanige oplossing te vinden, dat thans nog maar de helft van dit bedrag door belastingverhooging behoeft te worden opgebracht. Met grooten nadruk verzoeken wy u, om aan de voorgestelde bezuinigingen uw goedkeuring te hechten.

Ongetwyfeld hebben zy elk voor zich hun onaangename zyde, doch wy meenen, dat de omstandigheden in dezen een onvermijdelyke richting aangaven, enz. enz.